't Is allemaal zo makkelijk

Meneer en mevrouw waren samen, dochterloos. Lekker eten van meneer’s hand, kaarsjes aan, wijntje erbij, elkaar diep in de ogen kijken (over de rand van de krant), u kent het wel. Het was zo romantisch dat er zelfs wel een toetje bij paste. Maar er was geen toetje in huis. In huize Wateetons wordt normaliter niet getoet.

Helaas. Daar ging de sfeer.

Terwijl mevrouw Wateetons zich, bepaald minder romantisch, aan de afwas zette, begon meneer kasten en laden open te trekken. Op zoek naar iets dat als toetje kon dienen. Achterin een keukenkastje trof hij een jaren ’70 slagroomspuit aan, met patronen. Vorig jaar via Marktplaats gekocht en welgeteld nul keer gebruikt.

Hij greep naar de Swiss noir 72% chocolade. Ah shit, slechts 3 stukjes restereerde. Dan maar een paar scheppen Duo Penotti van dochter Wateetons erbij. Die was er toch niet. Smelten, in een pannetje. Een scheutje water erbij en hotsa, met een patroon gas in de slagroomspuit. De spuit in de vriezer, voor een snelle afkoeling.

Drie kwartier later. Ah, shit. Helemaal vergeten. Diepgevroren.

Na weer drie kwartier ontdooien op het aanrecht greep meneer zijn slagroomspuit en…

Het is allemaal zo makkelijk.