Meneer wateetons proeft: WildWestland vegan kaas review

Meneer Wateetons heeft zich meermaals enthousiast geuit over de producten van de Vegetarische slager. Het zijn razend knap gemaakte en behoorlijk smakelijke vleesvervangers (buiten die rookworst natuurlijk). Dus toen Jaap Korteweg aankondigde met Those Vegan Cowboys melk overbodig te zullen gaan maken was meneer geïntrigeerd. Onlangs verschenen de eerste drie producten onder het merk WildWestland. Meneer Wateetons proeft ze in deze Wildwestland review en is benieuwd of ze het technologisch niveau van de Vegetarische slager kunnen evenaren.

Na vlees vervangen is melk stap twee, zegt Korteweg. ‘Wij denken dat we uit één hectare gras vijf keer meer melk kunnen halen dan een koe.’ In dit artikel in de Volkskrant beschrijven ze hoe ze dat willen gaan doen. Fermentatie, natuurlijk of course.

De eerste drie producten van Those Vegan Cowboys liggen nu in de schappen onder het merk WildWestland: Unguilty Pleasure dip, Cream Passionel en Garlic & Herb affair.

Cream passionel

“Ruikt behoorlijk zuivelachtig” is de eerste reactie van uw proefteam. Op de tong voelt het vettig. De roomkaas-achtige is opvallend wit, alsof je een pak ossenwit op je toastje smeert. Water, kokosolie, en zetmelen zitten erin. Verder eigenlijk niks. Kortom, we zitten verdunde kokosvet (29 g/100g) te eten. Daar smaakt het ook naar. Cream Passionel bestaat volledig uit mondgevoel. Het is duidelijk een faux Philadelphia. Misschien is het een geschikt product om mee te koken, als basis voor een dip of iets dergelijks. Op zichzelf is het smakeloos.

Unguilty Pleasure dip

Unguilty Pleasure dip doet een van de proevers, we zullen haar identiteit niet onthullen, gelijk aan Heksenkaas denken. Dat vindt ze best lekker. De dip is Heel Heel Zoet met veel meer kruidensmaak dan Cream Passional. Raapzaadolie, water en prei zit erin en maar liefst 46 gram vet en 10 gram suikers per 100 gram. De vetstructuur is anders, iets smeuïger dan de andere twee. Unguilty pleasure is ergens wel lekker, op een vieze manier. En hadden we gezegd dat het Heel zoet is.

Garlic & Herb

Deze overduidelijk door Paturain geïnspireerde kaasachtige heeft een heel andere structuur dan de andere twee. Beetje dikker, korrelig. Niet onprettig. Met maar liefst 10% knoflook voert deze smaak de boventoon. Dat is maar goed ook, want de rest bestaat weer uit kokosolie, water en bindertjes. 22 gram vet per 100 gram . Deze is zeker het lekkerst. beetje een zuurtje, niet te zoet, flinke knoflooksmaak.

Conclusie WildWestland review: teleurstellend

De drie eerstgeborene van Those Vegan Cowboys zijn drie fake roomkaasjes, gemodelleerd naar de onderkant van de kaasmarkt: Philadelphia, heksenkaas en Paturain. Tot en met het kleurgebruik en de vorm van de bakjes aan toe. Goedkope Aldi-achtige marketingtruuc.

Die producten smaken nauwelijks naar kaas, en dat doen deze drie producten evenmin. Dus in die zin zijn de kaasjes van WildWestland goed gelukt. Ze geven de suggestie van kaassmaak, maar als je even doorproeft realiseer je je dat je brein je fopt met mondgevoel, associatie en herinnering. Je voelt iets vettigs op je tong, ziet een wit smeerbaar product met groene puntjes en proeft heel veel knoflook: paturain. Maar feitelijk eet je water, vet en bindertjes met heel veel knoflook. Het heeft helemaal niks met kaas te maken.

Technologisch zijn deze drie producten ook nog eens volledig oninteressant, dit kun je thuis maken. Waar is de fermentatie, waar is de plantaardige caseïne, het ‘eiwit maken uit gras’. Kokosgras? Waar zijn de eiwitten sowieso? Elk van de drie bevat verwaarloosbare hoeveelheden eiwitten. Het smaakt niet naar kaas, en qua de voedingswaarden heeft het niets met kaas te maken.

Bovendien zijn dit soort producten al jaren op de markt. Dit is vegan kaas 1.0. Meneer Wateetons maakt in zijn vrijgezellenkeukentje al betere producten dan dit. En die zijn ook al op de markt.

Kortom, een teleurstellende eerste kennismaking met Those Vegan Cowboys. Het innovatieniveau dat we kennen van de Vegetarische slager is vooralsnog ver te zoeken.