“Ouwe lullen moeten weg, ouwe lullen moeten weg, ouwe lullen staan alleen maar in de weg” zong Het Simplistisch Verbond 35 jaar geleden. Tuttut, poehpoeh, moet dat nou. Het is natuurlijk typische ouwe lullengedrag om, nu ik zelf ouder ben dan Koot en Bie toen ze dit schreven, deze wijsheid in twijfel te gaan trekken en een lans te breken voor ouderdom.
Mijn dochter heeft de neiging nogal nutteloze cadeaus voor haar verjaardag te vragen. Vorige jaar: een grijpautomaat. Dit jaar wil ze een suikerspinautomaat. Kan meneer die niet zelf maken?
Meneer probeert thuis de perfecte kaassouffé te maken, krokant van buiten, een licht degerig omhulsel en kaas die mooi smelt, niet te snel weer stolt en nét je bek verbrandt.
Moet je je vlees nou zouten voor het bakken, of erna? De eeuwige vraag die natuurlijk alleen beantwoord kan worden met een timelapse.
Zwart gekleurd eten. Je hebt er helemaal niks aan, maar je instagramaccount wel: zwarte hamburgerbroodjes, zwart ijs, zwarte mayonaise of zwarte koffie. Kom maar op met die likes. Maar hoe krijg je je eten zo zwart en hoe smaakt het eigenlijk?
De plakken kroepoek van de Chin-Ind zijn een Nederlandse uitvinding. Garnalen bevatten ze nauwelijks. Maar dat hoeft ook niet, want je kunt overal kroepoek van maken.
[Dit stuk verscheen eerder in het leukste culiblad van papier:
Meneer Wateetons, auteur van vijf standaardwerken over onder andere worst maken,
[Deze column verscheen eerder in het leukste culinaire blad met
Ooit, jaren geleden, babbelde meneer met de makers van Linda en
[de nieuwe Elle Eten – het leukste culiblad zonder
Meneer keek er naar uit. Al sinds hij een klein
