Wat te doen met te veel pizzakorst

Vroeger kwam ik nog wel eens in Canada. Daar at ik dan veel pizza. Ik deed er ook wel andere dingen, maar toch vooral pizza eten. Bij een pizzaketen aldaar kon je een bakje ‘dip’ bestellen bij je pizza. Voor de ‘crust’. En voor het geval je de pizza zelf niet vet genoeg vond. Een geweldig idee vond ik toen. Ik woog dan ook bijna 10 kilo meer dan nu.

Daar dacht ik gisteren weer aan toen ik me aan de zelfgemaakte pizza zette. Toegegeven, ik dacht voornamelijk aan de brandblaar op mijn hand, maar ook een beetje aan een ‘dip’ voor de ‘crust’. Mijn pizza had namelijk nogal veel crust. Maar in plaats van een ranzige knoflooksaus kun je daar natuurlijk veel beter iets anders voor gebruiken. Gewoon wat goede olijfolie bijvoorbeeld. Of wat boter met zout. Of een prettige kaassoort.

Maar gisteren had ik zin in humus. Niet dat dat past bij pizza, maar het beleg ervan was al een dusdanig ratjetoe dat een Midden-oosters kikkererwtengerecht er ook nog wel bij kon.

Een recept:

• 1 blik kikkererwten
• 2 geperste tenen knoflook
• 2 eetlepels citroensap
• 4 eetlepels tahina (sesampasta, te koop bij de turk)
• 2 eetlepels olijfolie
• 2 theelepels gemalen komijn
• zout
• vers gemalen zwarte peper
• snufje paprikapoeder

Laat de kikkererwten uitlekken en bewaar het vocht. Doe ze in een blender en maal ze met 1 a 2 eetlepels van hun vocht tot een gladde puree. Voeg de knoflook, citroensap en tahina toe en maal tot de massa weer glad is. Giet geleidelijk de olijfolie erbij. Voeg komijn en peper toe en maal kort. Een plasje olijfolie erop met wat paprikapoeder maakt het af. Overigens: de geheime tip van meneer Wateetons om uw humus extra smeuïg te krijgen: blender er 25 gram koude boter doorheen.