Appelweek bij Wateetons – 4. Versuikerde appels

We appelweken nog even door. De appels zijn immers nog niet op. Mevrouw kocht onlangs bij een notenboer versuikerde perenpartjes. Van die lekkere, van de suiker doordrongen, droge fruitsnoepjes. Een beetje Turks fruit-achtig. Dat kon meneer ook. Dacht hij. Hij vond een recept in een van zijn inmaakboeken. Helaas liet hij het boek liggen op zijn buitenverblijf en moest hij het recept zijn hoofd reproduceren. Het was een tamelijk eenvoudig recept gelukkig. Het ging ongeveer zo:

Neem een paar liter water. Los er en onmenselijke berg suiker in op. Mik er de appelpartjes in en breng het water aan de kook. Laat het geheel vervolgens twaalf uur afkoelen en herhaal deze kook-afkoel sequentie zes maal.

Dat kon meneer wel. Dacht hij. Hij schilde een paar kilo appelen (en gezien het gemiddeld formaat van mijn appeltjes is dat een berg werk) en zette ze met suikerwater op het vuur. Niet al te groot was zijn verbazing toen de helft van de appeltjes bij sequentie numero uno volledig stukkookten. Opkoken, en niet doorkoken dus. Domme meneer Wateetons. Hij viste de heel gebleven partjes uit de appelmoessoep, zeefde de soep tot hij weer suikerwater had en probeerde het nogmaals. Hij had in ieder geval weer een lekkere hoeveelheid appels weggewerkt.

Na een dag of vier opkoken en weer afkoelen waren de appeltjes geheel doordrongen van de suiker. Maar ook zeiknat. Dus meneer sloeg weer eens aan het drogen in zijn oven, die langzamerhand wat gefrustreerd raakt omdat hij de laatste tijd niet kan laten zijn tot welke temperaturen hij in staat is. Maar droog werden ze niet, de appelpartjes bleven plakkerig. En visueel onappetijtelijk. En, zo bleek, eigenlijk ook niet lekker.
Appelmoessnoepjes. Bluh. Mislukt.

Iemand een beter recept?