Ah, shit & Ah, auw.

 

Meneer probeerde hem nog op te vangen, eerst met zijn hand en daarna met zijn voet. Maar de zwaartekracht was onverbiddelijk. Een knal, een rode plas, en een vloek (‘potverrepillepap’), want meneer’s acrobatische vangtoeren maakte dat hij vol met zijn hiel in het verse glas/wijn mengsel belandde. Zijn vloek betrof ook het lot van de wijn. Een prachtige Lopez Cristobal Tinto Crianza 2004, een cadeau voor de verjaardag van mevrouw van vrienden die deze wijn als ‘hun ontdekking van het jaar’ hadden gepresenteerd. Na een droevige mevrouw gewezen te hebben op het lot van haar cadeau (en de hiel van haar lief) toog meneer aan het opruimwerk. Zo snel als zo’n fles leeggedronken is, zo lang duurt het om hem van de vloer te dweilen. Op zijn knieen greep het verliesverdriet hem pas echt bij de keel: de geur die opsteeg van de keukenvloer was verrukkelijk.