De goodybag to end all goodybags (2)

Afgelopen maandag kwam het neusje van de eetschrijvende zalm bijeen voor een middagje schransen en socializen op de jaarlijkse culiperslunch. Meneer was er ook. Zeven jaar wateetonsen en nog steeds heeft de rest van de zalm niet door dat meneer maar wat aanrommelt. Met een stapel visitekaartjes in zijn hand, en een cocktail in de andere flaneerde meneer tussen de culikraampjes, links en rechts journalisten-die-wel-weten-wat-ze-doen begroetend. ‘Meeeeid, wat zie je er goed uiiiit’. Meneer zag er inderdaad erg goed uit.  Hij proefde een plakje entrecote van C.E.O. uit Rotterdam,  een vers gedraaide Beter Leven kroket (een halve, hij wil er morgen ook nog goed uit zien) van Kwekkeboom, proefde een plakje Franse worst (te veel nitriet en te weinig smaak) en wist als een ware journalist een scoop te ontfutselen (binnenkort zal in Amsterdam streetfood beperkt worden toegestaan). Hij babbelde heel leuk met een pas gestarte importeur van Spaanse hammen, liet zich een derde HelloFresh-tas aanpraten, leerde dat het boek dat hij zelf had willen schrijven deze zomer in vertaling op de Nederlandse markt komt en maakte een compliment over koekjes aan een meisje dat daarbij ongemakkelijk meldde slechts van het PR-bureau te zijn. Die conversatie kwam niet meer goed, hoeveel kaartjes ze nog uitwisselden. Gelukkig was er ook een mevrouw die om een redenen die in een mist van theecocktails zijn verdwenen een foto van meneers gesp wilde maken, en daarom 2 minuten met haar iphone over zijn kruis gebogen stond. Dat kwam dan wel weer helemaal goed. Meeeeid!

En toen was er de goodybag. Oh, die goodybag. Nog zwaarder, voller en lekkerder dan die van vorig jaar. Met een DIY-koekpot, nougat, thee, chocolade, nog meer chocolade, garnalen (!), biefstukken en entrecotes, honing, kookboeken, chips, avocado olie, pimentón, een onduidelijk maar recyclebaar bord, superfoods en chocolade. Al een week lang trekken mevrouw en meneer na de elke uit de goodybag bereide maaltijd blind een dessert. Altijd een verrassing, altijd lekker. Alleen geen zalm. Dat is jammer.

(Brenda maakte mooie foto’s)