Pepernotendrank: een bitter Sinterklaasverhaal

“Kijk, een pepernotendrank” riep dochter Wateetons in de Jumbo. Meneer nam niet eens de moeite zich om te draaien. Moegestreden. Hij staat alleen in zijn pepernotenpurisme. Google laat bij het intypen van dit woord alleen maar bruine halve bolletjes met speculaaskruiden zien en 9 van de eerste 10 hits als je zoekt op receptuur gaan over kruidnoten. Recent kwam er een boek uit over Strooigoed. Zonder recept voor pepernoten. Althans, ook daar slechts een recept voor kruidnoten maar dan onder die andere onheuse – nee, leugenachtige- naam. De ziekte is al in tot het buitenland uitgewoekerd: de Zweden zijn het volgende slachtoffer. En als zelfs van Dale de pepernoot tegenwoordig een “van boven meestal bolrond stukje gekruide koek” noemt moet je je verlies erkennen. Het is over, uit, voorbij. Meneer, en de beschaving, hebben verloren.

“KRUIDNOTEN!” Hij probeerde het te schreeuwen, maar slechts een zacht piepen verliet zijn keel. “Nee echt, pepernotendrank” herhaalde dochter Wateetons. Traag hief meneer zijn moede hoofd op, de blik gedoofd als verregend vuurwerk op 1 januari. “Kijk dan, pepernoten” drong zijn dochter andermaal aan. De ooit zo krachtige vingers, de toetsenbordslopers, de vleeskneders, de hophophop-ers, nu als dunne rietstengels, knakkend bij het lichtste briesje wind omvatten het pak drank. Het stond er: pepernotendrank. Geïllustreerd met… échte pepernoten. Van die taaie.

Met anijs! Licht bepoederd door roggemeel!!

ONREGELMATIG VAN VORM!!! 

PEPERNOTENDRANK! 

Zonder te betalen rende hij naar zijn auto, het pak tegen zijn magere borst geklemd. Het was de eerste keer in jaren dat hij zich niet sjokkend voortbewoog. De grijze vette haren achter hem wapperend als de manen van Americo. De blik scherp, de tred allengs vaster. Thuisgekomen veegde meneer een schoonste kopje dat hij kon vinden leeg met in een emmer water gedoopte onderbroek. Hij ontstak een kaars. In het schemerduister bekeek hij nogmaals het pak. Het was geen droom. Pepernotendrank. Met pepernoten. Zijn trillende handen schroefde de dop eraf en hij schonk grote gulzige slokken van de Godendrank van Gerechtigheid in het gereedstaande kopje. De flauwbruine substantie gutste over de plakkerige rand. Terwijl hij de beker aan zijn gescheurde lippen zette zag hij voor zijn geestesoog de velden goudwuivend rogge, zakken vol anijs en emmers zoete suikerstroop die in deze drank tot een ideale eenheid samenkwamen. 

Het was eigenlijk niet zo lekker.

Meneer likt zijn lippen af en keek, terwijl de donkere druppels van zijn spitse kin rolden in zijn bijna lege mok. Een beetje een gek smaakje ook. Niet zo veel anijs. Of rogge. Traag draaide hij het pak opzij en trok de zwak flikkerende kaars dichterbij. Ingrediënten: halfvolle melk, suiker, wei, maiszetmeel, aroma, karamelsuikerstroop, kaneel, nootmuskaat, foelie, piment, kruidnagel, kardemom en gember.

Het was… kruidnotendrank.