Op zoek naar de perfecte espresso (4) eerste conclusies

Meneer’s zoektocht naar de perfecte espresso verloopt wat traagjes. Alleen op zijn vrije dag en in het weekend heeft hij de mogelijkheid om espresso te drinken. De rest van de week drinkt meneer een dusdanige hoeveelheid koffie op zijn werk dat, wil hij niet trillend in zijn bed naar het plafond liggen staren, hij zich des avonds de caffeine beter onthoudt.

Maar hij heeft in de afgelopen weken toch wel een beetje kunnen spelen met wat van de variabelen die de smakelijkheid van zijn espresso mogelijk beinvloeden. Wel kwam hij erachter dat een proefopstelling van een stuk of tien identieke espresso apparaten tot meer eenduidige uitkomsten had geleid. Serieel espresso’s vergelijken is toch een stuk lastiger dan parallel. Zeker als er ook nog eens een paar dagen tussen zit.

Meneer heeft gespeeld met de volgende variabelen:

• Type bonen
• Versheid bonen
• Aanstampkracht
• Fijnheid van de maling
• Type water

Stabiel bleven steeds:

• De espressomachine: een ECM Botticelli II
• Zijn koffiemolen: een Saeco Via Torretta 230 (conisch)
• temperatuur van het water bij uitstromen (ca 80 graden, wat aan de lage kant als je het mij vraagt)
• Aantal grammen koffie: ca 7-8
• Tijd sinds laatste schoonmaak machine: kort, minder dan een week.
• Tijd sinds laatste schoonmaak molen: voor elk kopje
• Voorverwarmde piston: ja
• Voorverwarmd kopje: ja
• koffie uit laten druppelen: nee

Voorzichtige conclusies:

Vrijwel alle variabelen waarmee meneer gespeeld heeft doen er toe. Meneer had eerst eenvoudige espresso bonen van de c1000 en de smaak ging enorm vooruit toe hij deze verving door Segafredo bonen. Helaas waren dat natuurlijk ook versere bonen, dus zowel het type als de versheid zouden een rol hebben kunnen spelen. Een paar verschillende zakken tegelijk kopen zal uitkomst moeten bieden.

Ook de maling is van groot belang en lijkt afhankelijk van het type bonen. Een eigen molen is dus essentieel. Meneer heeft een molen die van 0-10 loopt en zijn maalstand is thans: 0,5. Zelfs bij maalstand 1 loopt de koffie er veel te snel doorheen, zonder een goede crema te geven. Overigens haalt hij de voorgeschreven 20+ seconden sowieso niet. En hoewel de crema bij maalstand 0,5 op het oog mooi is en de espresso lekker vettig, is het hem ook nog niet gelukt zijn suiker enkele seconden op de cremalaag te balanceren. Misschien moet hij maalstand 0 maar eens proberen.

Ook de aanstampkracht interacteert weer met de fijnheid van de maling. Met volle kracht op een piston gevuld met maling 1 espresso geeft een geringe verbetering ten opzichte van een lichte aanstampkracht. Echter, met volle kracht op maling 0,5 espresso rammen levert een smerig, cremaloos, traag doorlopend kopje gootsteenontstopper op. Ten slotte, van bronwater ten opzichte van kraanwater heeft hij weinig gemerkt.

Meneer onderzoekt nog even verder, met de beperkte middelen en caffeine tolerantie die hij voorhande heeft. Zijn voorlopige crema-tips zijn echter:

• Werk schoon en voorgewarmd
• Koop een goede espresso molen en laat uw espresso niet malen bij de koffiewinkel
• Koop goede espresso, en niet te veel in een keer.

Doe er uw voordeel mee en ga heen in vrede.