Ah shit, geen kiem gezien

Omdat meneer Wateetons van de dokter niet 24 uur per dag met zijn darmen mag spelen probeert hij zich, met enige tegenzin, te bekwamen op andere culinaire gebieden. Zoals het maken van drank. Thans bubbelt er ongeveer 80 liter van allerlei in de Wateetons werkkamer. Mevrouws werkkamer, feitelijk. Maar dat is nog niet genoeg, voor meneer althans. Met het doel bier óf wodka te maken, daar is hij nog niet helemaal uit, kocht hij een zakje gerst.  Gezellige graankorreltjes die pas te vergisten zijn als ze zijn ontkiemd, ontvliesd en gemalen. Dat ontkiemen had hij op de kleuterschool nog wel eens gedaan, zij het niet om wodka van de maken. Geen Vrije School voor meneer. Iets met natte watten en een glaasje was het. Maar hij had onvoldoende watten en glaasjes om de kilo gerst te verwerken. Het nat maken en uitsprenkelen op een platte ondergrond (een deksel van een van zijn brouwemmers) werkte evenmin, de volgende dag waren de korrels al weer kurkdroog en van ontkieming was geen sprake. Wel kwam hij erachter dat hij muizen heeft in de wateetonsgarage alwaar hij het kiemen wilde laten plaatsvinden. Die komen later nog wel eens van pas. Meneer bedacht vervolgens een geweldige slacentrifugeoplossing (water onderin, korrels in het mandje), die na twee dagen blijkens een wittig donsje iets minder briljant bleek dan hij had ingeschat. En nu heeft hij nog ongeveer een kwart van zijn gerst over. Vochtig en zonder dons, dat wel, maar momenteel ook nog zonder hoopgevende groene sprietjes. Meneer heeft nog een lange weg te gaan.