De nooit eindigende pizzatocht … of?

Pizza, pizza, pizza, dat is alles waar meneer momenteel aan denkt. En vooruit, die vakantie van twee weken naar de Filipijnen die morgen begint, ook een beetje. Maar vooral pizza, pizza, pizza. Of bodem, bodem, bodem liever. Want een lekker belegje lukt hem wel, maar de perfecte prefabbodem had hij, ondanks zes pogingen, nog niet onder de knie.

7. Kort in de koelkast gerezen pizzadeeg

Een meermanstipje. Met dank. Deeg laten rijzen in de koelkast. Dat gaat langzaam, en het kan dus enige tijd vooruit worden gemaakt. Bovendien zou langzame rijzing een positief effect hebben op  smaak en consistentie. Een weekje in de koelkast zou zelfs wel mogelijk moeten zijn.

Meneer maakte een deegje, met de mixer. Hij was helemaal vergeten dat dat ding natuurlijk ook uitstekend brooddeeg kan mengen. Dat scheelde een hoop werk, en verzuurde schouderspieren dientengevolge. Om van de brandschone handjes na afloop maar niet te spreken. Variant a. vacumeerde hij en variant b. stopte hij in een bakje met een deksel. Na ongeveer 48 uur leek het deeg uitgerezen, in beide varianten. Meneer haalde het uit de koelkast, niet om die reden maar gewoon omdat hij nú pizza wilde, en liet de deegjes op kamertemperatuur komen. Beide waren plakkerig maar opvallend goed te hanteren en eenvoudig tot een voor meneer’s doen tamelijk ronde pizza te vormen. Met de hand notabene. Het deeg deed erg elastisch aan en rook wat gisterig. Lekker. Variant b leek net iets makkelijker te hanteren, maar dat kan ook ruis zijn geweest. Na een kleine vijf minuten in de Ferrari waren beide pizza’s tamelijk geweldig. Mooi dun waar het moest, maar met een fijn gerezen rand. Het mondgevoel was fantastich, fijne blaasjes en een elastische beet. Smakelijk bovendien. Een topper, lekkerder zelfs dan vers gemaakt deeg.

Maar, 48 uur vindt meneer nog te kort. Hij wil in het weekend één keer pizzadeeg maken, en dan op elk moment die week pizza kunnen eten. Tijd voor variant 8 dus.

8. Zes dagen oud koelkastgerezen pizzadeeg

Dit betreft, zo zult u begrijpen, het pizzadeeg van poging 7., maar dan nog 4 dagen langer genegeerd. Helaas was er geen a en b variant omdat dochter Wateetons inmiddels meneer’s pizzas ook lekker is gaan vinden. Fijn natuurlijk, maar zo gaat het wel hard met het deeg. Er lag dus alleen nog een (a.) vacuum-variant te rijzen in de koelkast. Meneer was er niks te vroeg bij, een dag later zou gistexplosie de koelkast hebben bedeegd. De geur was nog goed, het deeg erg plakkerig en dun maar ook nu weer behoorlijk goed te hanteren. Meneer trok er wel een gat in bij het vormen van de bodem. Iets kwetsbaarder dus. Na een paar minuten in de Ferrari bleek de 6-daagse pizza niet onder te doen voor de 48-uurs pizza. Heerlijk. Ook een winnaar.

Twee winnaars dus, die niet voor elkaar onderdeden en zelfs beiden een lekkerder resultaat gaven dan vers pizzadeeg. Meneer denkt dat hij wel kan stoppen met experimenteren. Eens per week deeg maken, en dan op elk moment de koelkast open trekken om binnen een half uur een fantastische pizza op tafel te zetten. Het kan. Missie volbracht. Tenzij u natuurlijk ideeën heeft over hoe het nog beter, makkelijker en lekkerder kan. En dat explosiegevaar, daar moet hij nog wat op vinden.