Ai, ai, ei

De zorg voor negen embryos is een aaneenschakeling van paniekmomenten. Temperatuur te hoog,  autorit te lang, isolatie te slecht, leeglopende dooier. En gisteravond kwam daarbij: weerstation vergeten in buitenhuisje Wateetons. Nu meet de UT-200 ook de temperatuur, en die kwam steeds vrij aardig overeen met die van het weerstation, dus dat komt goed. Maar die luchtvochtigheid, toch al het lamme pootje van meneers levende have hobby. Gelukkig heeft meneer een datalogger. Ooit aangeschaft om te kunnen achterhalen wat er voor stiekeme dingen in zijn rijpingskast gebeuren als hij niet kijkt. Verdomd handig apparaatje. Elke minuut een meting van zowel temperatuur als luchtvochtigheid. In de computer prikken en uitlezen maar. Dit (prijs)technisch wonder lag tussen de eieren. Te loggen. Meneer las hem uit. Paniekmomentje. De luchtvochtigheid was al 18 uur boven de 70%! Verdrinkende kuikens! En dan bleek ook  de temperatuur eigenlijk wat minder netjes dan de UT-200 deed voorkomen. Meneer verving in ieder geval maar snel de grote bak water voor een kleine. Waarna, inderdaad, de luchtvochtigheid snel weer naar het gewenste niveau daalde. Je kunt trouwens leuk in de grafiek zien wanneer dochter Wateetons de doos open maakt om de eieren te draaien. Bovendien blijkt dus dat de vereiste 70% die nodig is in de laatste fase van het broeden, makkelijk met huis-tuin-en-keukenmiddelen te verwezenlijken is. Een schrale troost aangezien alle embryos tegen die tijd a) bevroren b) gekookt c) verdronken zijn.