Pizzapauze

Weg waren de steentjes, weg die authentiekerige onregelmatige voegen en mortelklodders. Bedolven onder een grote grijze negerzoen. Minder mooi, maar het zij zo. Een knapperige bodem is meneers doel, niet een pittoreske pizzaruïne.

Meermaals kwam tijdens het bouwen de vraag waar nu toch de schoorsteen zou worden gepositioneerd. Dat viel slecht uit te leggen in een tweet, maar één boog met een gat zegt meer dan 1040 tekens. Meneer bouwde dus een tweede boog. Maar niet voordat hij het eerder gelegde boogfundament kritisch had bekeken en vervolgens had afgebroken. Dat vermiculiet is vast mooi isolatiespul, maar als fundament is het ernstig ongeschikt. Het blijft tamelijk zacht en makkelijk samen te drukken. Daar wil je geen boog met schoorsteen op laten rusten.  Meneer verving het door een semi-vuurvaste laag cement met daarop een rijtje vuurvaste stenen. Een rotwerk, zeker het leggen van de eerste twee. Meneer wilde de rommeligheid van de eerste boog met de tweede herstellen. Waterpas, recht, aansluitend, dat soort dingen. Mooie woorden, die zich bij meneer niet in vanzelfsprekend ook steenharderealiteit vertalen. Dat werd dus heel vaak leggen en herleggen van de vloersteentjes.  En niet zulke mooie woorden gebruiken, ondertussen. Gelukkig waren dochter en mevrouw Wateetons in Amsterdam. Op dit vloertje kwam de boog. Een nettere boog, zoals u ziet. De boog die de opening van de oven vormt en die ook zichtbaar blijft. Meneer besteedde dus veel aandacht aan het voegen en wegpoetsen van cementvlekken. Ziet u, hij kan het best. In het midden van de boog halveerde hij de steentjes zodat  er een breed gat ontstond waar hij straks een rookvang, een soort afzuigkapje, op metselt waarop hij de schoorsteen bevestigt. Hij heeft nog geen idee hoe hij dat moet doen, maar het internet is geduldig. De schoorsteen is al wel in huis. Niet al te ver van buitenhuisje Wateetons gekocht, bij een kachelhandel die bovendien chamottestenen voor een zeer concurrerende prijs (€1,90) kan leveren, ze op maat kan zagen (!) en waarvan de medewerker zo vriendelijk was geweest om zich even te verdiepen in meneers online ovenproject. Die had hij eerder moeten ontdekken.

En toen was het op: meneers vuurvaste cement, zijn databundel én zijn vakantie. Allemaal tegelijk. De pizzaoven verdween onder het plastic en meneer verdween naar Amsterdam. Zeer tevreden over de voortgang. De komende weekenden zal hij weer geregeld op de Veluwe te vinden te zijn om zijn geliefde project af te maken.