Isolatie

En het was in die tijd, voor de grote regenval, dat meneer begon aan het isoleren zijner oven. In het donker, want hij had haast. Winter’s coming. Dat isoleren doet hij met vermiculiet, een kartonachtige korrel met een redelijk isolerend vermogen. Een vuurvaste isolerende deken werkt beter, maar is ook honderd euro duurder. Bovendien hoeft meneers oven niet per se drie dagen lang bloedheet te blijven. Hoeveel pizza kan een mens nu eenmaal op. Vermiculiet dus, gemengd met cement en water en de verhouding 10-2-3. Het is raar spul, dat ook met water en cement niet echt plakt. Je stapelt het meer dan dat je het smeert. En nog een keer, omdat je verse stapeltje geheid weer instort. Even oefenen dus. Maar meneer kreeg er, zeker toen hij besloot het toch maar gewoon overdag te doen, snel handigheid in. Die zelfgemaakte vermiculietopzijnplaatshouder, gemaakt van twee plankjes hielp ook goed. Meer dan een paar postweekend restuurtjes had meneer niet, dus hij kwam niet zo ver. Een weekend of twee denkt hij nog nodig te hebben, en een extra zak vermiculiet. Van werkelijk geen enkel materiaal heeft hij bij aanvang voldoende aangeschaft. Na de vermiculiete laag mag langzaam het stoken beginnen. Als de oven helemaal droog gestookt is gaat de laatste, vochtvaste laag er overheen.