Ah shit, Meneer is een sukkel (bis)

Vorige week vroeg ik u, gewaardeerde lezer, wat te doen met 200 ml kamelen melk a €22 de liter. U had vele ideeen, van het ‘gewoon opdrinken’ tot ‘kaas maken’ tot ‘wegpleuren’. Meneer besloot uiteindelijk tot een combinatie: proeven en yoghurt maken. Je bent fermenteerder of niet. Het smaakte tamelijk ‘dierlijk’, is wit en behoorlijk vet. Best lekker.

Echter, edoch en maar.

Meneer is een sukkel.

Dat wist u, maar Meneer ziet dat elke keer weer over het hoofd. Hij besloot dat hij zijn kamelenmelk, waarvan -laat hij dat nogmaals benadrukken- er één flesje beschikbaar was in de winkel waar het nooit eerder in het assortiment was gezien, en dat hem €22 euro per liter had gekost, te enten met een open zakje yoghurtstarter dat een onbekende tijd, maar minstens enkele weken, in die hoedanigheid in zijn koelkast had gelegen. Besmetting, oxidatie, klonteren. Alles had ermee gebeurd kunnen zijn. Maar Meneer Wateetons, auteur van acht kookboeken, waaronder een handboek fermenteren dat al 10.000 keer in druk is, met meerdere universitaire titels, inclusief een doctorsgraad, in het bezit van een industriële vriezer met honderden exemplaren van 14 verschilllende typen yoghurtstarters besloot dat dat er wel mee door kon.

Acht uur later trok hij een geschift potje lauwe kamelenmelk uit zijn stoomoven.

De combinatie bleek dus: proeven, fermenteren én wegpleuren.