Culinair in het wild

Als meneer in Canada is gaat hij graag enkele dagen de wildernis in. Alleen, met de kano of te voet. Meneer vindt dat fijn. Horloge-loos opstaan bij zonsopgang en gaan slapen als het donker wordt. Geen enkel ander doel dan droog en warm blijven en je volgende slaapplaats halen. ‘s Avond zitten op een rots en luisteren naar bronstige elanden.

En dan is er het eten. Wanneer je met volle rugzak en een kano op je nek door de rimboe van het ene naar het andere meer moet klauteren is een lichtgewicht bepakking essentieel. Dus dat betekent lichtgewicht voedsel als pasta, rijst en poedersauzen. Daarbij heeft meneer ook nog eens de masochistische neiging om zowel heel weinig als heel onappetijtelijk voedsel in te pakken. En dan was er de bizarre mistelling waardoor meneer een nacht langer in de wildernis was dan dat hij voedselvoorraad had ingepakt. U begrijpt dat hij door een dal van diepe culinaire droefenis ging.

Meneer at dus ‘s ochtends en ‘s avond Kraft diner met wat extra pasta, tomatensaus, wat opgelost bouillonpoeder, een halve veggie-dog en een enkele keer wat doperwten. Hij had wel oploskoffie bij zich. Maar zonder suiker, je bent hardcore of niet.

Gelukkig wist hij wel een visje te verschalken. Als meneer nu wildplukker was geweest had hij dit vast nog wat kunnen pimpen met noten, zaden en eetbare korstmossen. Maar helaas.