Op 26 mei 2007 meldde ik dat mevrouw Wateetons was opgehouden met koken. Voor eeuwig en altoos. Een zwarte dag. Of in ieder geval eentje met een nauwelijks zichtbare lichtgrijze zweem. Zo geweldig kookte ze nou ook weer niet. 

Maar vorige week stond er, na vier maanden geen stap in de keuken gezet te hebben, opeens een zelfgemaakte maaltijd op tafel. Een eenvoudige pastasalade, maar toch, van de hand van mevrouw Wateetons. Best smakelijk bovendien. Het begin van een nieuw tijdperk?