oh-my-god

U weet het, meneer winkelt bij de LIDL, dus hij is wel wat gewend. Desondanks blijkt er een dieper dieptepunt te bestaan dan de kartonnen literpakken Schlöbberwein van de Duitse slavendrijver. Mijlen dieper. Meneer vond het bij ‘de Chinees’. Het was een cadeatje van de uitbater, omdat ons gezelschap iets te vieren had (het afstuderen met een 9,5 van zuster Wateetons junior, tussen twee haakjes). Meneer, de wijnkenner (sic) van het gezelschap, kreeg de fles in handen gedrukt.

Great China Wall. White wine. Sweet. Dat beloofde wat.

De achterkant beloofde nog veel meer: Gearomatiseerde drank op basis van wijn uit verschillende landen van de EU. Gearomatiseerde drank!?
De neus was ronduit bedorven. Een uiterst onaangenaam geurtje kwam er van de kurk en uit de flessenhals. Toen een voorzichtig slokje.

Oh

My

God

Een fles suikerstroop. Een hap honing uit 1952. Een liter gesmolten sinas-split. Cola zonder prik. Onaangemaakte grenadine. Papperige suikerspinresten in een prullenbak op de Dam.

De enige manier om de Great China smaak uit zijn mond en herinnering te krijgen bleek het nuttigen van drie literpakken Slöbberwein. Toen ging het wel weer.