Botermakreel, voor al uw stoelgangproblemen

Meneer trok enige tijd geleden voor het eerst een zak botermakreel uit het vriesvak van de LIDL. Hij vond het lekker. Sterker nog, het werd in de afgelopen maanden zijn favoriete visje. De fraai gevormde, stevige en smaakrijke (boter!) steaks konden zelfs mevrouw bekoren. Vandaag at hij zelfs twee filets, bij zijn bietjessalade.Na anderhalf zat hij vol. Tweehonderd gram vis, wat bietjes en geen koolhydratenbron. Vol. Meneer bedacht zich dat hij eigenlijk niets wist van zijn gefileerde vriend. Hij wreef zich onder de kin. Waar kwam hij vandaan? Was het een makreelachtige? Hoe kregen ze die boter erin? En, waarom zit je na anderhalve steak al vol?

De zak leerde hem dat de vis in zijn eigen taal Lepidocybium flavobrunneum heette. Hij verstaat geen vis, dus dat zegt hem niks. Per 100 gram bevat de vis volgens de LIDL 4 gram eiwit en 6 gram vet. Dat is bijzonder weinig eiwit voor een vis. En bijzonder weinig vet voor iets dat ‘boter’ in z’n naam heeft. Goedevis.nl leerde vervolgens dat de LIDL het helemaal bij het verkeerde eind heeft. Niks 6, maar 20 grammen vet per 100 gram! En de stelregel vette vis = goed gaat voor deze jongen zelfs helemaal niet op. Het is onverteerbaar vet. En Lepi Flavo, zoals meneer hem tegenwoordig liefkozend noemt, blijkt ook nog eens bepaald geen goede vis te zijn. Veel bijvangst enzo. Tenslotte leverde Google (heeft u daar wel eens van gehoord? Ik kan het iedereen aanraden!) dit word-documentje. Het was vooral de eindeloze herhaling die hem in paniek naar de avondwinkel deed rennen voor een extra pak toiletpapier.

Dat was het einde van de dikke mik tussen Lepi F en meneer W.