Liever geen Livar
Meneer had een pasje maar hij deed er niks mee. Eeuwig zonde natuurlijk. Dus op een mooie zaterdag stapte meneer in de olijfgroene wateetons mobiel, en na 5 minuten vruchteloos starten toog hij richting de Hanos. Daar bleek dat meneer’s inactieve pashouding de Hanos hofhouding dusdanig had teleurgesteld dat ze niets meer van hem wilde weten. Zijn pasje was niet meer geldig. Nadat meneer zich als dé meneer Wateetons (‘master of camembert & killer of pigeons’) had geïdentificeerd mocht hij toch naar binnen.
Het is een mooi ding, de groothandel. Meneer schreef er al eens eerder over. Ook schreef hij toen over de verlammende werking van al die keuze. Dat was nu wederom het geval. Na een half uur stond op zijn kar (berekend op 400 kratten bier en twee ossen) één witschimmelkaasje.
Hij besloot maar een mooi stuk vlees te kopen. Om langzaam te garen op de zondag. Niets burgerlijks is hem vreemd. Maar het mooie vlees was verschrikkelijk duur en zijn portemonnee was verschrikkelijk leeg. Na lang speuren trof hij dan toch een betaalbare homp aan. Van Livar, het kloostervarken. Dat wilde hij wel eens proeven. Ook verschrikkelijk duur, natuurlijk. Alleen de nek, die ging nog wel. 11 euro per kilo. Dan maar een varkensnek.
Het was wel een mooie varkensnek. Prachtig dooraderd. Op zondag sneed meneer hem door de helft en braadde een deel aan. Het andere deel bewaarde hij voor de worst. Het aangebrade stuk varkensnek plaatste hij op een bedje van zuurkool, ui en venkel, in een braadpan.
In de oven, 100 graden, 5 uur lang.
5 uur later was de kerntemperatuur zo’n 80 graden. Na een half uurtje gerust te hebben (zowel het vlees als meneer waren er maar moe van geworden) sneed meneer zijn nek door.
Prachtig. Zachtroze en sappig. Enkele plakken werden bevallig naast hun zuurkoolbedje gedrapeerd. Mevrouw Wateetons was niet weinig onder de indruk van het schouwspel op haar bord. Ze proefde. “Sappig” zei ze “en heel zacht. Maar het smaakt een beetje gewoontjes, naar varkensvlees.” Meneer nam geschrokken ook een hapje. “Sappig” beaamde hij “en heel zacht”. Maar inderdaad. Livar varkensvlees smaakt gewoon naar kiloknaller varkensvlees.
0 reacties op “Liever geen Livar”
Geef een reactie
Misschien vind je dit ook leuk
Ultieme patat of friet maken volgens de triple cook methode
Kan de klassieke Vlaamse friet nog beter? Nog krokanter? Ja, dat kan hij. Met de triple cook methode. Check hieronder het recept, inclusief filmpje.
Chips van de Week – Boundless chipotle & Lime
Deze week in ‘Chips van de Week’: Meneer Wateetons proeft Boundless chipotle & lime chips. Geactiveerde chips die goed voor je guthealth zijn? Wut? En zijn ze ook lekker?
agenda
Complete agenda
DROOM JIJ ER OOK VAN OM MIDDEN IN DE ZWEEDSE NATUUR EEN EDELHERT UIT TE BENEN?
Schrijf je nu in.
Wateetons wilde weekend
Natuurlijk smaakt Livar varkensvlees naar varkensvlees. Varkensvlees smaakt uiteraard naar varkensvlees.
Tenzij het van de euroshopper is, dan smaakt het naar Spa Blauw. Bedorven Spa Blauw.
I stand corrected. Voor de duidelijkheid heb ik maar kiloknaller varkensvlees van gemaakt.
Meneer Wateetons,
Er is een slager die werkt met smaakvol varkensvlees!!
Elke zaterdag op de grote markt in Haarlem!!
(ps. de slager is door u zelf op de hoogte gebracht van dit smaakvolle vlees)
Frank! Nou ja zeg. Ik word er helemaal gelukkig van! En dat terwijl je toen laten we zeggen ‘gematigd enthousiast’ was.
Niks veranderlijker dan een mens… zeg maar!
Op dat moment dacht ik teveel in het hokje van de Keurslagers en consorten. The Duke of Berkshire is alléén rendabel als je het dier volledige zelf verwerkt. Daarnaast ben ik klein begonnen op de markt, voor een slager op dure vierkante meters is het een stukje moeilijker.. deze moeten gauw de hoofdprijs rekenen. Het vlees is al aan de prijzige kant, want met die 11 euro kom ik niet uit ;(
De kwaliteit van het vlees is geweldig, verbaas me elke keer weer over de mooie spiering, die zijn vocht mooi vast houd. De mooie witte spek kleur die een geweldige bite heeft… tja ben wel dankbaar dat ik hier mee mag werken op kleine schaal.