Coppa dan nu wel toppa?

04-02-2009

• 1200 gram vlees (procureur van de kiloknaller, na de lange reeks mislukkingen gaat meneer  er geen duur vlees aan besteden)
• in vier stukken gesneden
• 30 gram zout (15 nitriet, 15 normaal)
• 7 gram dextrose
• In een zak in de koelkast. Regelmatig masseren.

23-2-09

• Eruit gehaald, afgespoeld en opnieuw gezouten met bovenstaande mengsel.
• Weer de koelkast in

05-03-2009:

• Uit de koelkast gehaald en afgespoeld
• Gekruid met: 16 gram paprika, 16 gram suiker en 10 gram knoflook (geperst).
• In de fibrous casing gestopt (online gekocht in de USA, tien centimeter diameter, 20 inch lang)
• Het resultaat: bijna een halve meter coppa, circa 1250 gram.
• Naar de berging en een maandje wachten maar

06-04-2009

Het moment van de waarheid. Uit de berging gehaald. De worst woog nog 695 gram. Een reductie van 44% in een maand.

Aangesneden. Dat zag er niet verkeerd uit. Wel waren de stukken vlees van elkaar los gekomen waardoor meneer nu een soort hoes gevuld met vleesbrokken had. Tussen die stukken zag het er wat onbestemd uit. Schimmel? Meneer denkt en hoopt eigenlijk dat het vet is dat uit het vlees is getrokken. Het voelt inderdaad vettig aan. Hij liet zich er in ieder geval niet door tegenhouden, stel je voor, en hij sneedt een mooi dun plakje af om te proeven. Helemaal niet onaardig! Het smaakte weer net echt. Naar coppa. Vrij stevig, dus zo dun mogelijke plakjes gaven het beste mondgevoel en met een pittige paprika-bite. Wel was het eigenlijk iets te zout geworden. Volgende keer toch de zoutpot wat minder voortvarend hanteren. En: het was vlees van de kiloknaller. Dat proef je, of niet eigenlijk, het resultaat was wat aan de laffe kant, in termen van smaak. Of ‘plat’, zo u wilt. Weinig diepte. De volgende keer, met de nieuw opgedane kennis, zal meneer maar eens een coppa maken met smaakvol vlees.