Maar dát was het!

Tel de culinaire drama’s.

Wítte peper… tht 2001… met stukjes roest… anno 1880

En, schrik niet, het werd nog altijd gebruikt in het Veluw’s buitenhuisje van de Wateetonsjes. Het buitenhuisje waar men culinair schrijft met een kleine k. Waar gegeten wordt uit de uitverkoopbakken uit de Xenos. Waar meneer nieuwe combinaties bedenkt van Knorr’s wereldgerechten en whiskey cocktailsaus.

Daar dus.

Maar wat betreft de peper vond meneer dat zelfs de buitenhuisgrens nu wel zo’n beetje bereikt was. Tijd voor een investering in zichzelf: zwárte peper. Maar wel voorgemalen en van de Lidl natuurlijk, dergelijke grote veranderingen moet je met beleid doorvoeren. In extase kocht hij ook gelijk een potje paprikapoeder, kerriepoeder, nootmuskaatpoeder en knoflookpoeder. Welk een culinaire geneugten lagen nu wel niet binnen handbereik? Kipkerrie met stukjes ananas! Bloemkool met een kaassausje! Macaroni!

Het mocht niet zo zijn. Binnen een dag lag deze toekomst in duigen, op onduidelijke wijze van de tafel afgekukeld. De wraak van De Körver witte peper. Meneer heeft het blikje maar weer uit de vuilniszak gevist. Hij leek wat meer te glimmen. Sommige dingen moet je niet willen veranderen.