Veel troep voor weinig

Culi-trash, meneer is er dol op. Denk Lidl, denk Aldi, denk Action. Het kan hem niet Duits of oost-Europees genoeg zijn. Een partij over de datum koeken uit Bratislava? Zijn hart springt op. Nep-Saroma die in Wit-Rusland dat de dood van dertien bejaarden op z’n naam heeft? Yes! En waar denkt u dat dat al die poedermelk uit China gebleven is? Juistem!

U begrijpt dat meneer dan ook, waar hij kan, de onvolprezen Xenos bezoekt. Niet vanwege de standaard collectie van zongedroogde tomaten, pastasauzen en goedkope kaarsen, maar omdat ze kunnen afprijzen als de beste. Het gebied rond de kassa heeft zijn speciale voorkeur. Daar liggen altijd onverkoopbare restpartijen. Voor vrijwel niks,  tien of vijfentwintig cent. Daar ligt wat meneer betreft wel zo’n beetje de grens. Het moet wel leuk blijven. Regelmatig kom meneer dus thuis met twaalf blikken taugé, zeventien zakken wasabi-nootjes of een mud gebroken kerstkransjes. En daar gaat hij dan een hele avond naar zitten kijken, keer op keer op zijn zakjapanner uitrekenen hoeveel hij bespaard heeft. Want wat kostte een mud kerstkransjes drie maanden daarvoor wel niet (in Poolse szloti)? Of hij verzint er nieuwe recepten mee. Enig.

Afgelopen weekend bestond de score uit: twee zakken chili verde, twee pakjes kokosmelk, een flesje olijfolie, twee zakjes beef teriyaki saus, een blikje papaya en drie pepperonisticks. Totale kosten: minder dan 3 euro. Wat zal meneer daar eens van maken.