The coppa don't stoppa

Periodiek informeert meneer u over de status van de inhoud van zijn rijpingsruimte. Daar, ingepakt in doek en touw, rijpt de tijd.  Je zou er poëtisch van worden, als het niet gebeurde tussen de kinderfietsjes, handleidingen van telefoons uit 2004 en afgewerkte motorolie.
Er hangt een gerookt stuk ham, van ons Berkshirevarken dat we in 2008 verwerkten. Na drie maanden was deze al behoorlijk ‘wauw.‘ Na zeven maanden was hij lekker maar nog slechts een beetje wauw.  Nu, bijna vier jaar later was de ham over zijn wauw heen. Althans dat denk ik. Een plakje afsnijden om zijn wauwheid vast te stellen bleek onmogelijk. Te hard, messen versplinterden. Je zou er een middelgroot grachtenpandje mee kunnen funderen. Hij rook nog steeds lekker en zag er prachtig uit. Dat wel. Desondanks was de prullenbak zijn lot.
En dan is er een varkenskuit, ook van onze Berkshire Buddy. Na zeven maanden rijpen wauwde deze, meneer schrikt soms een beetje van wat hij zelf opschrijft, ‘de pan uit’. Fantastische ham, echte ham, niet-onderdoend-voor-enige-tapasbar-in-Madrid-ham. Mevrouw Wateetons was het eens. ‘Perplex’ was het woord dat zij gebruikte.  In januari van dit jaar ontdekte meneer dat zijn huismuizen niet minder onder de indruk waren. Subtiel hadden zij de kuit uitgehold. Exit meneers wauwpankuit, hoewel hij (waarom meneer, waarom?) nog steeds decoratief in de berging hangt.
Ten slotte deed meneer in het voorjaar van 2009  enkele pogingen tot het maken van een coppa. De meeste mislukten, totdat hij besloot er een uit één stuk (varkensschouder) te maken in plaats van losse delen. Na een maand of drie glom deze als pasgepoetste babybilletjes. Van rijping was nog nauwelijks sprake, maar mislukken deed hij ook niet. De smaak was echter mwoah, er zat een onaangenaam scherp randje aan. Nu, bijna drie jaar na het maken sneed meneer de coppa weer aan. Hij was gerijpt, diep gerijpt zelfs. Prachtig paarsrood, schitterend dooraderd. Van droogheid was, dankzij de  overdadige dooradering geen sprake. De geur was goed en de smaak was geweldig, althans, voor een paar seconden. Dan verscheen plots uit de donkerpaarse diepten de nasmaak. Een bittertje, een randje. Onaangenaam. Die was er dus niet uitgerijpt. Missie geslaagd. En helaas ook mislukt. Maar het kan. Je eigen coppa maken, in je berging. Zonder kennis van zaken, zonder apparatuur. #gewoondoen