Worst in worst

Als zich ergens een café  genaamd ‘Worst’ vestigt, dan ben je als gemiddelde Meneer Wateetons natuurlijk aan je stand verplicht het met gezwinde spoed met een bezoek te vereren. ‘Worst’ is een initiatief van Kees Elferink, bij de hoofdstedelijk culihipsters bekend van Marius. ‘Worst’  is volgens het persbericht een café, snackbar én wijnproeverij.

Meneer bezocht het een week na de opening. Aan de bar trof hij early adopters als Marcus Polman en Harold Habersma en op de kaart boers voer als paté, ham, gerijpte kinnebakspek, rillettes, potjesvlees en zure zult. En worst uiteraard, maar niet eens zo heel erg veel. Sommige gerechten worden warm geserveerd, zoals de bloedworst met rode kool en appel of de verse worst van Brandt en Levie. De meeste gerechtjes zijn klein, café-porties. Er is zelfs kreeftenworst, met knolselderijpuree en romanesco. Het enige frivole gerecht op de kaart.

Meneer genoot zich suf. Van de cider (!) als aperitief, van de fantastische wijnen (elk gerechtje heeft z’n eigen wijnadvies voor hen die de 200 wijnen op de kaart een beetje overweldigend vinden) en van zijn blinddate-buddies die zich spontaan via twitter hadden gemeld. Maar bovenal genoot hij van de heerlijke kaart, die hij en zijn tafelgenoten gewoon van boven naar beneden besloten af te werken. Ze kwamen tot twee derde, waarna ze tot hun spijt in de verzadigde vetzuren hun meerdere moesten erkennen. Met z’n drieeen waren ze, inclusief wijn, aperitief en nagerecht (griesmeelpudding!)  €137 kwijt. Alleszins redelijk.

Meneer komt zeker terug, al was het maar om het zondagontbijt eens te proberen. ‘Worst’, tenslotte, wil ook een platform bieden en gaan samenwerken met worstenmakers, chef-koks en  journalisten. Dus misschien dat meneer zelfs nog eens terugkeert aan de andere kant van de toog.