Meneer probeert de vegetarische slager
Meneer mag dan als vlees aficionado te boek staan, het betekent niet dat hij tegen elke prijs iedere avond aardappelen, worst en groente op zijn bord wil. Sterker nog, de meeste dagen eet hij helemaal geen aardappelen. Ook hij ontkomt niet aan het besef dat vlees eten de planeet disproportioneel belast. Dus soms eet hij wel eens alleen maar groente, iets met noten of (ook niet best, geloof ik) zuivel. Vleesvervangers hebben hem nooit zo mogen bekoren, hij vindt alleen de groenteburger schnitzel van de Lidl lekker. Het is ook een beetje sneu, doen alsof je vlees eet. Alleen, een groot deel van Nederland wil waarschijnlijk best minder vlees eten, maar niet haar voedingspatroon veranderen. Daarvoor zijn de vegetarische hamburgers en soja schnitzels (met camembertvulling) een uitkomst. Aardappelen, vleesvervanger, groente en vette jus. Het zij zo. De vegetarische slager lijkt op die laatste groep te mikken. Ze gaan zelfs nog een stapje verder. In hun assortiment vind je geen generieke burgers maar echte vleesvervangers, die in naam, smaak en textuur op het oorspronkelijk product proberen te lijken: vegetarische kipstukjes, gehaktballen, shoarma, spekjes en tonijn. Momenteel is daar wat over te doen. Mag je soja wel kipstukjes noemen? Meneer gaat het daar maar niet over hebben, dat is meer iets voor foodlog.nl. Wel was hij benieuwd hoe ze smaakten. Bij zijn lokale Vega-slager-dealer (een filiaal van Eko Plaza) kocht hij drie soorten vleesvervangers, uit de diepvries: vegetarische kipstukjes, spekjes en tonijn.
Erg smakelijk ogen ze alle drie niet, maar dat geldt voor echte kipfilet onder een cellofaantje natuurlijk ook. De vegetarische slager heeft een leuk logo, maar wat design betreft kunnen de bakjes wel wat aantrekkelijker. Het doet wat zelfgeprint aan. Dat doet een Valess beter. Maar goed.
Vegetarische kipstukjes
Meneer is zijn aantekeningen kwijt, zul je net zien. Maar één ding staat hem nog levendig voor de geest: bij de eerste hap dacht hij “dit smaakt meer naar kip dan kip zelf”. En het heeft ook meer bite. Vezelig, als echt vlees. Het bestaat volgens de verpakking voornamelijk uit soja, zonnebloemolie en water. De stukjes laten zich uitstekend bakken, blijven heel, bruinen egaal en krijgen een knapperig randje. Meneer at het hele bakje in een keer leeg. Gewoon zo, als snack, zonder saus of andere begeleiding. De smaak was, zoals gezegd, prima, zij het met een wat MSGerige beleving. Het staat niet op de verpakking, daar wordt alleen ‘aroma’ vermeld. Maar ach, meneer is dól op MSG.
Tonijn
Het betreft nep fijngeprakte bliktonijn, geen moot of verse steak. Twee klonten van 150 gram zitten er in de verpakking, die grotendeels bestaan uit water, soja- en weieiwit. De consistentie is erg overtuigend, ietwat aan de fijne kant misschien, alsof het al met de vork voorgeprakt. Het smaakt en ruikt naar tonijn, met misschien een hint van generieke schaaldieren. Mooi vlokkerig is het mondgevoel, bijna perfect. Meneer mengde het met een lepel mayonaise, wat kappertjes en een augurkje. Een oprecht smakelijk, zij het wat aan de verjaardag van je oma doen denkend, gerecht. Indrukwekkend. Na de 150 gram zat meneer goed vol, dat kan de mayonaise zijn maar ook de tonijn zelf doet caloriedicht aan.
Spekjes
Ze ogen niet echt als spekjes (hoewel meneer ze er op bovenstaande foto toch niet slecht uit vindt zien). Ook missen ze een beetje de prettig vlezige vezeligheid van de kip, het mondgevoel is meer sponzig. Dat is op zich geen probleem, maar wel als je je als échte vleesvervanger neerzet. Ze zijn behoorlijk zout. Ergens bemerkt meneer een rooksmaakje. Had hij gezegd dat ze erg zout zijn?
Conclusie
Twee van de drie producten die meneer proefde waren technisch erg knap gemaakt en leken goed op het oorspronkelijke product. Meneer vond ze beide zelfs lekker. De spekjes zal hij niet snel nog eens kopen. Maar hij gaat zeker de rest van het assortiment eens proberen.
De producten van de vegetarische slager zijn te koop via de website, daar vind je ook de lokale verkooppunten. De slager twittert ook, tussen het uitsnijden door.
0 reacties op “Meneer probeert de vegetarische slager”
Geef een reactie
Misschien vind je dit ook leuk
Meneer eet uit: ontbijten in het Double Tree by Hilton. Over stockfoto, slechtste koffie en grootste aanbod.
Eens in de zoveel tijd stappen dochter en meneer Wateetons een nietsvermoedend hotel binnen om daar het ontbijt te testen. Zodra ze gespot worden is het natuurlijk alle hens aan dek, paniekerige obers en snelsnelsnel alle worstjes rechtleggen. Van de week bezochten uw ontbijtstrijders het Double Tree by Hilton in Amsterdam en stapten in verwarring weer naar buiten.
Tagines en de loden kaaklijn
Meneer reist nu een kleine twee weken door Marokko. Culinair worden er een aantal thema’s zichtbaar, zoals daar zijn ‘brood’, ‘geroosterd vlees’ , ‘streetfood’ en ‘tagine’. Stoofgerechten of een gebakken eitje bij het ontbijt, ze worden geserveerd in een tagine.
agenda
DROOM JIJ ER OOK VAN OM MIDDEN IN DE ZWEEDSE NATUUR EEN EDELHERT UIT TE BENEN?
Schrijf je nu in.
Wateetons wilde weekend
Tja, de vegetarische slager. Als niet-vleeseter zit ik niet te wachten op nepvlees. Als het nepvlees erg goed gelukt is, heb je grote kans dat ik het nog vies vind ook. Ik heb de gehaktballen van de vegetarische slager wel eens geprobeerd en die vond ik wel redelijk te eten, maar ik zit er niet echt op te wachten.
Als de nep-kip erger naar kip smaakt dan kip zelf, dan moest ik die maar nooit kopen. Maar dat is natuurlijk allemaal persoonlijk. Voor mensen die wel graag vlees lusten , maar dat minder willen eten is het nepvlees van de vegetarische slager een uitkomst, denk ik. Het reguliere aanbod van vleesvervangers is niet zo erg lekker. Niet voor de vleeseter en voor de niet vleeseter eigenlijk ook niet.
Eigenlijk ben ik wel nieuwsgierig naar de tonijn. Als niet-vleeseter, maar wel af-en-toe-vis-eter eet ik heel af en toe wel (vanzelfsprekend verantwoorde) tonijn. Dus daar heb ik geen afkeer van. Die variant ga ik nog wel eens proberen.
Overigens proefde ik zaterdag op de biologische markt op de Nieuwmarkt in Amsterdam bij de paddenstoelenkraam een stukje van een enorme zwam die als boskip bekend staat (zwavelzwam). Zowel de smaak als de textuur zijn erg kipachtig. Ik vond het helemaal niet lekker, maar voor de kipliefhebbers is het volgens mij echt een aanrader!
Nepvlees…. Beetje net zoals de borsten van Pamela Anderson en volgens mij vooral bedoeld voor vleeseters die iets anders willen:)
Ik eet ook al heel lang vegetarisch en heb nog niet de behoefte gevoeld om de producten van de vegetarische slager uit te proberen. Linda mcCartney had indertijd ook al van die nep-vlees producten. Ik was toen net vegetariër en vond toen dat als ik geen cordon-bleu at ik vooral geen nep cordon-blue moest gaan eten. Maar zo’n fanaticus ben ik niet meer.
Heb een tijdje geleden na lovende reviews weer eens wat nep-vlees uitgeprobeerd maar vond de vlees smaak vooral heel vies. De kwaliteit van de vegetarische slager is waarschijnlijk erg goed, maar niet voor mij. Ik houd het wel bij af en toe een falaffel balletje of een gebakken kaasje… Mocht u daar nog een goed adresje voor hebben dan houd ik mij aanbevolen!
Waarom schrijven die vegetariërs toch zulke lange commentaarstukken?
Maar meneer, helemaal bezeten van worst en alle andere soorten van al dan niet in uw eigen buurt geschoten en klaargemaakt vlees, roept u deze reacties niet een beetje op u af met een vegetarisch topic?
Wel valt het op dat vegetarische mensen niet alleen geen vlees eten, maar ook tegen de gedachte of beleving van vlees lijken te zijn. Ow stel je toch eens voor dat je gruweld van dat net uit het boek nagemaakte sappige worstje vers uit molen. Brrr…
Het varken heeft tenminste nog een leven gehad. En is zo snel en humaan mogelijk gedood.
Nee, dan de roerzeef! De plek waar talloze potentiele jonge levens zonder verdoving ruw worden doodgeperst. Een soort anonieme massa-abortus.
Of wat dacht u van de knoflookpers? De kant en klare belofte van het jonge leven met geweld tut levenloze pulp geperst – dit had de Spaanse inquisitie nog niet kunnen bedenken.
Ook het roerbakken van sperzieboontjes (levende meerling-embryo’s in een plasje kokendhete olie werpen en dan nog even ruw heen en weer slaan) is natuurlijk volstrekt immoreel.
Maar het ergste is misschien wel de pluksla… Hoe zou u het vinden wanneer om de paar dagen uw extremiteiten werden afgerukt, simpelweg omdat u het vermogen bezat ze weer aan te laten groeien?
Om over de verderfelijke praktijken van de “rawfood”-beweging maar te zwijgen…
De vegetarische slager is ook helemaal niet voor vegetariërs! de vegetarische slager is voor vleeseters met een schuldgevoel. Paar dagen in de week geen vlees (jawel meneer, dat is echt beter voor de planeet) maar wat dan. Zo heb je vlees en een goed geweten en het is nog goed te eten ook.
Kan ik me de rest van de week bezig houden met koudgerookte bacon van eigen maak.