Pizzaprobleem

Meneer heeft een Ferrari G3 Pizzaoven. Een zwarte, niet zo’n aanstelligere rode. Het is een fijn dingetje. Als hij goed op stoom is bakt hij lekker knapperige pizza’s in minder dan vijf minuten. Vijf minuten die echter altijd vooraf gegaan worden door enkele uren werken en wachten. Immers, het deeg voor de bodem moet gekneed worden en vervolgens rijzen. Maar het ontbreekt meneer vaak aan zin,  tijd of het planvermogen om tijdig zijn pizzadeegsessie te starten (en ja, meneer beseft dat dat bij zijn échte pizzaoven nog veel erger is). Doorgaans bedenkt hij om een uur of zes hij om half zeven pizza wil. Lastig. Enter: het bewaardeeg. Of althans, de zoektocht ernaar. Want meneer kan u alvast verklappen dat de tocht nog niet tot een bevredigend do-it-later-deegje heeft geleid.

1. Pizzadeeg uit het koelvak van de Albert Heijn en Hema
Zo te zien betreft het bij beide winkels hetzelfde deeg. Een vierkante plak, lijkend op blikcroissant. Dik, misschien wel een centimeter. Je krijgt er een potje nikserige pizzasaus bij. Probleem 1: de plak is te groot voor meneer’s Ferrari. Probleem 2: hij is VIERKANT. Probleem 3: de Ferrari lijkt te heet voor deze bodem. De onderkant is al flink verbrand terwijl de rest nog steeds ongaar is. Probleem 4: Dik, machtig, degerig. Meer Amerikaans dan Italiaans. En zelfs in die categorie vrij vies. (Mevrouw Wateetons dacht daar echter anders over. “Hmmm, lekkere pizza” oordeelde ze. Dat is probleem 5.)

2. Platbrood van de Turk
Een tip van een bevriend kok en Ferraribezitter. Het zijn een soort grote en platte pita’s. U kent ze wel. Makkelijk te kopen, goed in te vriezen en ook zo weer ontdooid. Een leuk formaatje ook. Helemaal klaar dus, wat ingrediënten erop en eet smakelijk.
Helaas. Meneer vond het niks. Inderdaad makkelijk, maar als bodem niet in de buurt komend van de luchtige Italiaanse pizza. Het kwam als een soort knapperige taco uit de oven. Die onder meneer’s vingers in stukken brak. Zó dun en krokant hoeft het nou ook weer niet.

3. Ingevroren deeg
Kijk, je kunt natuurlijk een kilo deeg kneden en daar 6 of 7 bolletjes van maken, die goed insmeren met olie, inpakken in plastic of anderszins en invriezen. Op de dag van je pizzaplan haal je ze ‘s ochtends uit de vriezer en bij thuiskomst bak je fijne pizza’s van de inmiddels ontdooide en gerezen deegbolletjes. Een beetje vooruitziende blik vereist het wel, maar met een beetje hulp van de gezinsagenda moet dat lukken.
Dat lukte. Maar de pizza zelf niet. Het deeg was des avonds nauwelijks gerezen. Blijkbaar kunnen de gistcellen niet tegen de vrieskou. De pizza’s waren dan ook te dun, te knapperig en niet luchtig.

4. ingevroren pizzabodem
Zie 3, maar dan reeds uitgerold. Zie ook 3 qua resultaat.

De zoektocht duurt voort. Meneer is bezig met 5, 6 en 7. Pizza’s bakken for science. Tips voor een tien?