Eindeloze entstroom?
Het is natuurlijk een beetje vreemd om met yoghurt uit de supermarkt (of biologische winkel, wat u wilt) nog meer yoghurt te gaan maken.
Een terechte opmerking bij het stuk over yoghurt maken, zij het dat de schrijver na al die jaren blijkbaar the true spirit of Wateetons nog niet door heeft. Meneer is niet boos, maar wel verdrietig. En geïntrigeerd, door de rest van het commentaar:
Is de kwaliteit van de kweek zo goed dat je éénmalig kunt enten met supermarkt yoghurt en daarna, vanuit je eigen yoghurt oneindige hoeveelheden nieuwe melk kunt enten?
(Een beetje het zuurdesemidee zeg maar)
Dat moest hij uitproberen.
Hij nam een halve liter volle melk uit de supermarkt en voegde daar een ruime eetlepel volle boerenlandyoghurt aan toe. Hups, zes uur in de oven op 40 graden. Van deze yoghurt, laten we hem voor het gemak batch 1 noemen, nam meneer een ruime eetlepel en voegde die toe aan een halve liter volle melk uit de supermarkt. Hups, zes uur in de oven op 40 graden. Van deze yoghurt, laten we hem voor het gemak batch 2 noemen, nam meneer een ruime eetlepel en voegde die toe aan een halve liter volle melk uit de supermarkt. Na zes uur in de oven op 40 graden ontstond zo batch 3. Voor het gemak. Toen had meneer melk noch zin meer. Maar gelukkig wel een forse stroomrekening.
Op het aanrecht stonden drie batches yoghurt. Vader, zoon en kleinzoon, zo u wilt. Yoghurt was het, in alle drie de gevallen. Zuur en fris en alleszins eetbaar. Maar wel verschillende yoghurtsen. Dat zat hem vooral in de consistentie. Waar batch 1 lekker dik en lobbig was, trés yoghurt, was batch 3 dun en vloeibaar. Niet onsmakelijk, maar meer een zure yokidrink dan echte yoghurt. Batch 2 zat daar netjes tussenin. Kortom, de kwaliteit van de kweek is dus niet dusdanig dat je oneindige hoeveelheden nieuwe melk kunt enten. Dus wacht nog even met die oorlog aub.
0 reacties op “Eindeloze entstroom?”
Geef een reactie
Misschien vind je dit ook leuk
Ultieme patat of friet maken volgens de triple cook methode
Kan de klassieke Vlaamse friet nog beter? Nog krokanter? Ja, dat kan hij. Met de triple cook methode. Check hieronder het recept, inclusief filmpje.
Alternatief worstomhulsel: een petfles
Een petfles kan alles. Van het brouwen van cider en kombucha tot het vangen van rivierkreeftjes. Je kunt er ook worst in maken. Lees meer…
agenda
DROOM JIJ ER OOK VAN OM MIDDEN IN DE ZWEEDSE NATUUR EEN EDELHERT UIT TE BENEN?
Schrijf je nu in.
Wateetons wilde weekend
Ok ok, ik begrijp het al. De grootste voldoening zit hem in het zelf maken. Ik zal het onthouden, Meneer!
Voor nu, bedankt voor het uitzoeken. Dat yoghurtimperium moet ik dan toch maar uit mijn hoofd zetten.
Ik weet niet of het aan de “kwaliteit” van de kweek ligt. Bacteriën zijn bacteriën, lijkt mij. Alleen de hoeveelheid bacteriën kan veranderen, want doordat iedere keer een nieuwe lading melk gebruikt wordt zou het milieu min of meer constant moeten blijven. Ik denk alleen dat batch 1 misschien iets minder bacteriën bevat dan de supermarktyoghurt, batch 2 weer iets minder enzovoort.Als je daar weer een eetlepel vanaf haalt, zitten in die eetlepel dus ook minder bacteriën. Als dit zo is zou je het op kunnen lossen door meer bacteriën te kweken (langer wachten, niet noodzakelijk in de oven, maar wel ergens waar het een beetje warm is), of door meer lepels yoghurt over te hevelen.
Het kan ook zijn dat je door steeds op 40 graden te werken de balans verschuift naar de meer thermofiele bacteriën. Yoghurt bevat voor zover ik weet over het algemeen meerdere bacteriestammen, die weliswaar allemaal melkzuur produceren, maar elk hun eigen omgevingsvoorkeuren hebben. Die stammen die zich het liefst vermenigvuldigen bij temperaturen iets onder de dertig graden, zullen door de voor hen minder gunstige omstandigheden steeds een kleiner gedeelte van de kweek uit gaan maken.
Het is dan in de derde generatie misschien nog steeds een goede, maar wèl een andere kweek.
Meneer,
Yoghurt maken met yoghurt uit de supermarkt is dan misschien wel iets voor meneer. Maar meneer kwadraat is denk ik toch wel yoghurt maken met een eigen melkzuurbacteriekweek – want buitensporiger en vooral omslachtiger. Melkzuurbacterie is per slot van rekening melkzuurbacterie, nietwaar? Dit blijkt bij nadere bestudering van dit fenomeen niet waar te zijn – zie Wikipedia over lactobacilus. Maar goed, details, details! We moeten de hoofdlijn niet uit het oog verliezen.
Men make wat groeten in (ik weet het – niet meneers meest geslaagde experiment) – groenten fijnsnijden, zout erbij, kneden tot er sap uit komt en de groenten met sap en al een week op kamertemperatuur laten fermenteren in een jampot, daarna in de koelkast.
Het sap hiervan (ik heb gefermenteerde knolselderij gebruikt) gooie men bij melk van 40 graden (eerst koken van de melk geeft dikkere yoghurt). Die warme melk gaat dan in een fles met brede hals. Deze gaat vervolgens met een kokend hete kruik in een deken en vervolgens in een doos. Uur of vijf laten staan en voilà: standyoghurt. In de koelkast bewaren.
Met de aldus gefabriceerde yoghurt is nu een dusdanig grote yoghurt familie ontstaan dat de allereerste batch (die met het knolselderijsap) zich inmiddels op z’n minst betbetbetoverovergrootvader mag noemen. Ik denk dat ik inmiddels aan batch 10 zit. Nog niets aan kracht ingeboet. De truc zit ‘m denk ik in voldoende starter gebruiken voor de volgende batch.
Ik zeg: nog meer experimenteer-plezier!
Is 6 uur ook niet erg kort trouwens? En een eetlepel erg weinig? Ik doe het 10-12 uur lang (er van af hangende of ik er aan gedacht heb om de boel voor 14.00 uur te starten) en gebruik een starter van 200 ml. Dat gaat toch 6x op rij goed, daarna begin ik met een nieuw potje van 200 ml. Geen idee hoeveel vaker dan 6x je kunt doorfokken trouwens. 2 Eetlepels melkpoeder toevoegen doet wonderen qua consistentie.