Van puntkoepels en uitstekende stenen

Pizzaoven activiteiten van gisteren:

• Meneer begon de dag met de deze winter gemaakte MDF bodemplaat op een verhoging van stenen in de oven te leggen. Deze ligt nu ter hoogte van de bovenkant van de eerste opstaande ring. Hierop wordt straks de koepel met zand voorgevormd, om daar tegenaan de daadwerkelijke koepel te metselen. Hij bestaat uit vier delen zodat hij weer makkelijk, door de deur, te verwijderen is en is ingepakt in plastic. Het blijft MDF natuurlijk.
• Om het zand in de goede vorm te krijgen heeft meneer een, eveneens MDF, profiel gezaagd. Toen hij deze op de MDF bodemplaat plaatste viel het zuster Wateetons op dat de oven ‘wat puntig’ oogde. Inderdaad, de halve bol leek te hoog. Een normale pizzaoven, van het Toscaanse type, bestaat uit een halve bol. Meneer had zijn oven een volle steen opgetild en er vervolgens een halve bol opgeplaatst. Dat oogde vreemd. Op zich hoeft dat niet zo’n bezwaar te zijn, als de verhouding tot de deuropening maar klopt. De deurhoogte moet ongeveer 60% van de koepelhoogte zijn. Meneer ging nog eens meten: deur=30,5 cm, maal 1,6667 = 51 cm gewenste koepelhoogte. Meneers koepel was nu 57 centimeter. Te hoog. Hij wist werkelijk niet meer wat vorig jaar zijn overwegingen waren geweest maar besloot na intern overleg tot het verlagen van zijn koepel naar de ideale hoogte. Dat oogde inderdaad natuurlijker. Nu is het een Napolitaans model oven geworden. Een nadeel is wel dat de koepel nu geen halve bol meer is en 3 HAVO formules niet meer volstaan. Enfin, we doen het ermee.
• De stenen van de deurboog staken nogal uit. Ook een stukje ‘niet vooruit kijken’. Gelukkig heeft meneer het middel tegen deze kwaal altijd bij de hand: de angle grinder (bitch). Na drie kwartier grinden was heel landgoed De Drie Wateetonschen, en meneers longen, bedekt onder een laag stof maar waren de stenen boven de boog keurig teruggebracht tot gewenst formaat.
• Het allerlaatste spietje dat nog in de boog zat durfde meneer er, gezien het drama van de dag ervoor, niet uit te trekken. Boren dan maar. Daar was hij drie kwartier mee bezig. Een troep! Wat een ongelofelijke hoeveelheid samengeperst pluis zit er in een paar kubieke centimeters MDF. Maar de spie is nie meer nie.
• Zoals beschreven wordt de koepel voorgevormd met zand, daarin ondersteund door een MDF profiel. Doodgewone metselzand is, zeker als het uitdroogt, niet vormvast. Met een beetje cement of kalk wordt het dat wel. Alleen: hoeveel? Meneer maakte een paar testkoepeltjes van verschillende verhoudingen zand-kalk en zand-cement. Het ziet er nu, de ochtend van post-test-dag, naar uit dat 1 deel kalk met 6 delen zand een stevige substantie geeft die echter met een paar tikken van een hamer ook snel verpulvert zodat het straks door de deuropening weer naar buiten geschept kan worden.
• Tenslotte mocht meneer andermaal de Veluwse rust verstoren met zijn haaks slijpende vriendinnetje. De stenen voor de koepel moeten alleen doormidden gezaagd. Zestig stuks ongeveer. En zo geschiedde. Er zijn er overigens ook die de stenen niet alleen doormidden zagen, maar in vorm. Zo sluiten ze strak op elkaar aan, heb je weinig specie nodig. Dat ziet er indrukwekkend uit. Meneer bekeek wat plaatjes, las wat forumposts, vermenigvuldigde vervolgens het aantal ‘Ah shit’ momenten met de wortel van zijn technisch inzicht en concludeerde ‘fuck it’.