De koepel: een fuck it-heroverweging

De afgelopen dagen stonden andermaal in het teken van de pizzaoven. De koepel van zand en kalk moest eerst drogen om voldoende stevigheid te ontwikkelen voor zijn stenen broertje. Na een dag wachten was hij mooi massief en was het tijd om met de ringen te beginnen. De ringen bestaan uit halve steentjes. Immers, met stenen van 20 cm kun je geen behoorlijke cirkel vormen, althans niet één met een straal van 35 cm. Het metselen van de eerste ring ging redelijk. Meneer kreeg er snel handigheid in. Wel bleek hij een énorme hoeveelheid (duur) cement nodig te hebben om alle voegen dicht te smeren. Aan de buitenkant zie je haast meer cement dan steen. Kwalijker was dat al snel bleek dat je ook met hálve steentjes geen behoorlijke halve bol met een straal van 35 centimeter kunt metselen. De rechtheid van de steentjes verhoudt zich nu eenmaal slecht tot een bolling. Dat betekende kieren, ook aan de binnen(oven)zijde van de koepel. Kieren die naar mate meneer het hoger in zijn bol krijgt, alleen maar groter zullen worden. Hij ging nog eens zitten nadenken. Kwart steentjes dan maar? Of toch op maat zagen? Dat laatste had hij eerder met een ‘fuck it’ als te-moeilijk-voor-meneer terzijde geschoven. Was het tijd om daar op terug te komen? Na wat lezen op fora besloot hij de gok te nemen. Hij hakte wat kalkzandsteentjes in model om een feel te krijgen van de vorm en begon een ingewikkelde berekening, met een touwtje en buiten- en binnenstraal die hem tot een tapse steenvorm van 10 cm aan de buitenkant en 7,5 cm aan de binnenkant bracht. Twee gezaagde testbaksteentjes (hij heeft nog stapels liggen van voor de tijd dat hij chamotte besloot te gaan gebruiken) pasten uitstekend op de ronding van de koepel. Meneer kreeg al narcistische visioenen van een zelfgebouwd wateetonshuis of –kathedraal. Hij ging met deze vorm aan de slag met zijn chamottestenen. Helaas, een ah shit momentje: na twee stenen was de anglegrinder diamantschijf op. Bitch. Hij zaagde niet meer. Het was tien uur ’s ochtends, mevrouw had de auto mee en de bouwmarkt is ver weg. Pas laat in de middag kon meneer verder. Bij de Formido kocht hij een nieuwe diamantschijf van 15 euro en ging verder met zijn steentjes. Herstel: steen. Na EÉN STEEN was deze diamantslijpschijf op. Terug bij de bouwmarkt kocht hij toch maar een duurder exemplaar: €45. Kolere. Zoals een trouwe volger opmerkte ‘goed gereedschap is het halve werk, voor de volle prijs’. De taps gezaagde steentjes legde meneer bij wijze van proef zonder cement. Daar bleken ze in grotere getale toch minder goed te passen dan meneer had gedacht. De bocht die ze maakten was te scherp. Gelukkig viel dat goed op te lossen door er af en toe nog een half regulier steentje tussen te lassen. Die kathedraal laat meneer nog maar even zitten.

Overigens: echte pizzaovenbouwers zagen hun stenen zowel in het vertikale áls het horizontale vlak. Dat rekent meneer onverminderd tot de categorie ‘fuck it’.