En zo eindigt het kuikenavontuur

Zeven weken geleden leefde de wereld, of in ieder geval Wateetonslezers, of in ieder geval meneer zelf mee met de geboorte van meneers kuikenkroost. DIY-Broedmissie geslaagd. Vijf dotjes van dons.

Maar dotjes worden dot. Dat is geen probleem zo lang dat gebeurt op het ruim bemeten landgoed De Drie Wateetonschen. In casa Wateetons, i.e. een appartement van 80 m2, is dat een ander verhaal. Nu was het nimmer het doel om de kippen te houden. Maar al doende ontstond er bij meneer enige hoop twee hennetjes op het balkon te huisvesten. Thuisgekomen bleek hij het oppervlak daarvan wat overschat te hebben.  Bovendien lopen daar al twee konijnen vrij rond. Ook bleek, na de kuikens een dagje op het balkon gehouden te hebben dat ze een AANZIENLIJKE TERINGHERRIE maken. Buren, dit dat, je weet wel. Binnen dan? In een hele grote kooi? Gezellig? Dat was het. De hele dag een beetje gescharrel en gepiep, getok en getik op de achtergrond, en af en toe een koddig van zijn stok af mieterende kip. En zo rond het opstaan en naar bed gaan een AANZIENLIJKE TERINGHERRIE. Dan hadden we ook nog een ander dingetje. Dat pas ging opvallen toen meneer vijf halfvolwassen kippen in een afgesloten ruimte (de woonkamer) hield. Ze stinken. Nogal. Zo erg dat meneer en mevrouw af en toe de balkondeur moesten open zetten. Waarbij af en toe gelezen moet worden als ‘vijf keer op een avond.’ Slechts non-stop brandende wierook kon de zich meten met de kippenscheten. Meneer waande zich terug in zijn Waterloopleinperiode. Nadere beschouwing leerde bovendien dat meneers broedexercitie één hen en vier haantjes had opgeleverd. Niet echt een ideale samenstelling als je twee hennetjes wilt overhouden. Enfin, tijd om plan a alsnog ten uitvoer te brengen: terug naar @biotarier, alwaar ze aan de rand van Amsterdam tot hun volwassenheid vrij kunnen scharrelen in grazige weiden en aan stille wateren. Meneer en mevrouw slikten, dochter Wateetons huilde en de kippen tokten. En lieten nog een scheet.