Bacon

[dit artikel verscheen eerder in ‘s lands leukste culiblad Elle Eten]

In Amerika heerst een ware bacon gekte, die zich voornamelijk op het web afspeelt. Bij elke referentie aan dit, al dan niet krokant gebakken, spekplakje ontploft het internet in spetterende liefdesbetuigingen. Zo zijn er tientallen baconblogs, bacontumblrs en baconpinterests. Die staan vol met recepten, maar nog voller met baconlifestyleproducten en –ideeën, al dan niet met een knipoog. Denk bijvoorbeeld aan instructies on how to wrap your house in bacon (epoxy, veel epoxy). De vetvlezige herinterpretatie van Van Gogh’s Sterrennacht is inmiddels bijna populairder dan het oorspronkelijk werk en zet http://bacolicio.us// voor een URL en elke site wordt opgelekkerd door een enorme lap zwevend bacon. Er bestaan baconspeelkaarten, frisdrank met baconsmaak), bacon koffie, bacon oorbellen, bacon deodorant, bacon chocolade, bacon ijs, bacon luchtverfrisser, (vegetarische!) baconnaise en tandpasta om de vetaanslag weer weg te poetsen. Met baconsmaak. 

Maar de ene bacon is de andere niet. Of liever, de aortaverwennende lieveling van onze Angelsaksische vrinden noemen wij hier helemaal geen bacon. Wat wij daar in Nederland onder verstaan is de ontbeende karbonadestrook, met een randje spekvet. De Amerikanen kennen dat ook maar noemen dat backbackon. Aanzienlijk minder vet, en als je ook dat stukje rugspek nog wegsnijdt hou je zelfs de ronduit magere casselerrib over. Ook best lekker, maar je zult er niet snel een blog over beginnen. Ook niet over ontbijtspek trouwens, want dat is wat de Amerikanen onder bacon verstaan. De lyrische aanbidding van de dooraderde pretplak is ons vreemd. Hij kent zijn plek, en dat is onder de pannenkoek of een gebakken eitje. Er is dan ook welgeteld één Nederlands blog met de naam ontbijtspek erin, waarvan de meest recente posts bestaan uit bleke foto’s van de Efteling en de Beekse Bergen. Ik bedoel maar. Er zit zelfs geen vetvlekje op de lens. Maar wat die yanks kunnen, kunnen wij ook. Sterker nog, dat willen wij ook. Spekjenever, spekvanillevla, spekkoek! Een spekrevolutie! En hoe deze anders te beginnen dan door het zelf te leren maken. The revolution will not be voorverpakt-ised.

Ga naar de slager en haal daar een stuk buikspek van een kilo of twee. Vraag de goede man ook gelijk om een zakje nitrietpekelzout. Hij vraagt er waarschijnlijk niks voor. Het is zout waar een kleine hoeveelheid nitriet in zit (0,6%). Deze stof werkt tegen de dodelijke Clostridium Botulinum bacterie. De kans dat deze in je vlees zit is niet zo groot, maar als het wel zo is ben je het haasje. Gelukkig rekent dat kleine beetje nitriet in je zout er zonder problemen mee af. Haal ook een pakje ziplocs bij de supermarkt, of liever nog, koop een vacumeerapparaat. Je zult er geen spijt van krijgen. Alles is lekkerder, leuker en oogt professioneler wanneer het gevacumeerd is. Maak een mixje van 35 gram nitrietpekelzout en drie gram peper per kilo buikspek. Een beetje suiker mag er ook bij. Wij houden het meestal bij een grammetje maar de baconminnende yank deinst niet terug voor een paar flinke scheppen. Kinderbacon met een parapluutje natuurlijk, maar misschien dat dat het verschil in populariteit verklaart. Verder kun je er naar hartenlust kruiden aan toevoegen. Smeer het vlees zeer grondig in met zit zoutmengsel en vacumeer, of verpak in een ziploc met zo min mogelijk lucht. Leg het pretpakket in de koelkast gedurende een week of twee en masseer het vlees regelmatig. Spoel het daarna af, en laat het een nacht, liefst op een rekje ofzo, drogen in de koelkast totdat de buitenkant droog of licht plakkerig aanvoelt. In principe is het nu klaar om te eten. Je kunt het ook nog (koud) roken, voor een extra smaakkick. Daar hebben we het nog wel een keertje over. Snij in zeer dunne plakjes, maak de Nachtwacht na en zet het online.