De tweede en derde stook

Bij de eerste pizzastook viel het resultaat een beetje tegen. Heerlijk pizza maar een snel afkoelende oven. Langer stoken werd geadviseerd en dat is wat meneer afgelopen maandag en woensdag deed. Drie uur lang fikken, op vol vermogen. Dat oogde en voelde inderdaad anders dan de eerste keer. Heter en beter. Meneer mat op enig moment maar liefst 518 graden en zag de pizzaoven zelf branden, of althans de zwarte roetsaanslag, waarna de oven weer blank als na de eerste steen uit de as herrees. De pizza’s waren weer heerlijk, en meneer kon er dit maal een heleboel bakken zonder dat de bakvloer te veel afkoelde. Meer pizza’s dan meneer en mevrouw (en schoonouders wateetons) op konden. Uren later was de oven nog steeds rond de 250-300 graden. Te warm om brood in te bakken, bleek na een geblakerd exemplaar. Zelfs de volgende ochtend mat meneer nog altijd 80-100 graden. Dat wordt midden in de nacht opstaan om brood te bakken. Pizza is dus misschien meer een lunchgerecht, zodat des avonds de broden gebakken kunnen worden en dan ‘s ochtends de low and slow vlees- en stoofgerechten. Voor de volgende lunch. Zelfs na 24 uur was de oven nog ongeveer 60 graden. Indrukwekkend. Meneer is erg blij met zijn oventje.