Riel dutsj brekfest

[Dit stuk verscheen eerder in het leukste culiblad van papier: Elle Eten]

Daar kom je aan hoor, met je typische Nederlandse ontbijt. Als dat geen vijf sterren review wordt op AirBnB. “Riel dutsj brekfest: we call them turn bitches! Haha.” Je buitenlandse gasten staren je aan met een lege blik. Wat nou turn bitches, maar bovenal: wat nou real dutch?’

Iedereen eet brood, elk brood wordt oud en dat is overal zonde. Een beetje vocht, een beetje eiwit, een beetje boter… hop: de geboorte van het wentelteefje. De Fransen noemen hun uitvinding toepasselijk pain perdu en de Belgen hanteren de vertaling ‘verloren brood’. Ook arme ridder of klakkaards worden daar wel gebruikt. De Britten weten helemaal geen keuze te maken (Brexit anyone?) en hebben het zowel over eggy bread, Bombay toast, German toast, gypsy toast of poor knights of Windsor, terwijl de Amerikanen het eggtoast of French toast noemen. Zo hebben ook de Oostenrijkers, Spanjaarden, Denen en nu ja, hele brood-etende rest van de wereld hun eigen naam voor dit sneetje no waste. Niet alleen maakt dus werkelijk iedereen ze, dat doen ze ook al heel lang. Erg bij de tijd ben je ook al niet. De eerste omschrijving van iets wat op een wentelteefje lijkt vind je al in de Apicus, een Romeins kookboek uit de 4^e eeuw. In de eeuwen erna wordt er flink geweekt in melk, maar ook in wijn, sap, likeur of rozenwater. Pas in de 19^e eeuw verschijnen de eerste teefjes met ei in de literatuur. Tegenwoordig kennen we het wentelteefje vooral zoals het basisrecept uit De Banketbakker van Cees Holtkamp voorschrijft:

• 4 oude boterhammen (eventueel zonder korstjes voor de mietjes)
• 1 ei
• 200 ml melk
• 20 gram suiker
• en wat vanille

Je klutst alle ingrediënten samen, weekt er het brood in en bakt die in roomboter. Best lekker hoor, maar ook een beetje afgezaagd. Zet die sterren toch niet op de tocht! Pimp je bitches bijvoorbeeld met andere klassieke smaakmakers, in oplopende avontuurlijkheid: honing, citroenschil, zoete witte wijn of sherry. Ik haalde bijvoorbeeld grote successen met de klassieker van Holtkamp aangevuld met saffraan en kardemom of Chinees vijfkruidenpoeder. Een verrassend feestje op je ontbijtbord. Maar de allermooiste, meest indrukwekkende is de Hongkongteef. Die bestaat echt: twee sneetjes brood mét beleg ertussen, kort gewenteld in ei/melk, bijeengehouden door prikkertjes en dan gefrituurd. Ge-fri-tuurd. Dat beleg is vaak jam, vlees of bijvoorbeeld kaas en ham mogen ook: een gefrituurde wentelteeftosti! Zet dat voor aan je gasten en grote waardering zal je deel zijn. Behalve als ze zelf uit Hongkong komen natuurlijk. Dan stel ik een wentelteefje met MDMA voor. Zeggen daar niet alle bitches ja tegen? Dat is pas echt riel dutsj.
5 sterren!