#strawberry, moppie?

Hoewel hij eerder rapporteerde over een blindproeverij met teleurstellend resultaat voor de aardbeien van kweker Jan Robben besloot meneer de winterkoning van Brabant nog een tweede kans te geven. Zo is hij, groot hart enzo, type straatkrantkoper, u kent het wel. Dus toog meneer vandaag naar het Museumplein voor de veel betwitterde #strawberrymob.  (Een teringeind van Amsterdam-Noord, kan ik u vertellen). Daar zou Jan Robben zich om 14:00 aan de mensheid openbaren, met in de zoom van zijn mantel een okshoofd smaakaardbeien en vijf broden en twee vissen.

En zo geschiede, ongeveer 10 minuten voor meneer ter plaatse was. Hij heeft het vooral van horen zeggen, zoals dat meestal gaat met wonderen. Gelukkig was meneer wel op tijd voor de aanschaf van twee pond aardbeien.  En mocht hij Jan Robben, die hem ruimhartig vergaf en een rijk nageslacht beloofde, een handje geven.

Het moet gezegd, de aardbeien waren lekker. Zo lekker zelfs dat meneer ter plekke een pond opsmikkelde. En als meneer termen als opsmikkelen gaat gebruiken, dan weet u dat hij het meent. Na deze 22 minuten durende lofzang op de smaak, klinkende munt en vergunningsloos vertier toog de gehele roodgeklede en -bevlekte  massa naar de Bosboom Toussaintstraat (wéér een teringend) om daar met dank aan Willem en Drees onbeperkt verschillende aarbeienrassen te proeven. Erg leuk. Meneer had zelfs een duidelijke favoriet, maar is nu alweer vergeten welke dat was. Het was in ieder geval niet de supermarktklassieker Elsanta. Hij stond daarin niet alleen, gezien de grote hoeveelheid die van deze soort overschoot. Die koopt meneer dus nooit meer.

Enfin, wat meneer maar wil zeggen: die aardbeien van Jan Robben? Best te pruimen. Verrukkelijk!