Schoorsteen

Na rookvang komt schoorsteen, zoals het oude gezegd luidt. Meneer had nog acht steentjes te gaan. Dat was in een zaterdagje gepiept. Normaliter heeft hij minder tijd nodig voor acht steentjes, maar er moest weer gegrind worden. In het rond, dit keer. Zodat de ronde pijp van de metalen schoorsteen netjes in het stenen schoorsteengat zou passen. Onverminderd een pokkenwerk, gepaard gaan met pokkenherrie en pokkenstoflongen. Meneers laatste anglegrinderblad liep op zijn laatste diamantjes, wat het geheel niet makkelijker maakte. Bij de Action (bless her heart) had meneer zowaar ook twee diamanten snijschijven gevonden. Voor 3,95 per twee. Nu is het zo dat meneer *hartje* Action, maar wel in het volle besef dat het allemaal troep is wat ze verkopen. Als er ten huize Wateetons iets kapot gaat is het eerste wat dochter Wateetons vraagt: “Action zeker?” Kortom, meneer had geen grote verwachtingen voor de diamantschijfjes. Maar ze vielen niet tegen. Sterker nog, meneer heeft met veel plezier de laatste stenen met een van deze schijven verzaagd. Het lijkt erop dat ze zich kunnen meten met degene waar meneer €45 euro voor betaalde bij de bouwmarkt. Action FTW. Enfin, genoeg reclame. Metsel, metsel, hop: een schoorsteen. De schoorsteenpijpvoet stak nog wat uit, maar ook daar wist de anglegrinder wel raad mee. Een regen van vonken én een passende schoorsteenpijp, wat wil je als man nog meer. En toen was het klaar, het metselen. Het vuurvast cement verdween in de schuur naast de vijf overgeschoten chamottestenen. Meneer schonk zichzelf een drankje in, gooide wat foto’s op twitter en facebook en liet tevreden de felicitaties over zich heen regenen.

Nu jullie. Kommaarkommaarkommaar.