Ah shit (14)

Meneer maakte afgelopen zomer vlierbessensap. Van vlierbessen. Niets is hem te gek. Het resultaat was anderhalf Grolsch-flesje vol. Na een paar weken zag meneer dat er in het halve flesje een laagje schimmel was ontstaan. Maar hij besteedde er niet zo veel aandacht aan. Sowieso doet hij eigenlijk nooit iets met de vlierbessensap die hij maakt. Hij vindt vlierbessensap maar vies.
Met de schoonmaakvoornemens in het nieuwe jaar besloot hij het half gevulde flesje sap maar eens weg te gooien. Op weg naar het toilet opende hij de beugelfles. Met een enorme knal sprong deze open, gevolgd door een fontein van vlierbessensap. Met het nog spuitende flesje in de hand rende meneer terug naar de keuken, een spoor van sap achterlatend op vloerbedekking en keukentegels. Gelukkig hebben al paarse vloerbedekking.
Nadat de grootste rotzooi opgeruimd was en het gezin Wateetons hersteld was van hun posttraumatische stress stoornis werd de culinaire balans opgemaakt. Wat zat er in de fles? In een afgesloten ruimte had het zoete sap maanden kunnen gisten. Blijkbaar had meneer een soort vlierbessenchampagne gemaakt! En misschien zelfs wel lekkere vlierbessenchampagne!
Nee hoor. Vieze vlierbessenchampagne. Ape-droog, zoals verwacht, alle suiker was immers omgezet tot alcohol en koolzuur, en dus met een forse koolzuurprikkeling en een licht alcoholgehalte. En de smaak van bedorven karton. Bluh. De rest vond alsnog haar weg naar het toilet.