Negen wijnen werden oudejaarsavond ontkurkt in huize Wateetons. Niet om vergetelheid te brengen, maar om tegen het licht te worden gehouden, gewalst te worden en slurpend te worden genuttigd. Meneer en mevrouw Wateetons brachten de laatste avond van het jaar met vrienden S&M wijnproevend door. Op het menu stonden drie flessen Cabernet-Sauvignon, drie flessen Pinot Noir en drie flessen Merlot. De volgende conclusies werden aan het eind van de avond getrokken:

Wij drinken nooit meer een druppel wijn
Duur=lekker. De twee toppers (Castillo de Molina, Cabernet Sauvignon, Chili 2004 en Glen Carlou, Pinot Noir, Zuid Afrika 2003) waren circa twee keer duurder dan de overige wijnen.
Nicolaas Klei kletst maar wat. De helft van onze panelleden kozen de door hem met één ‘ster’ afgezeken Merlot als favoriet, boven zijn drie- en vijfsterrenmerlots. Maar eigenlijk kon niemand echt een wezenlijk verschil tussen de Merlots ontdekken. De alternatieve conclusie: ‘het panel snapt er niks van’ wijzen we zonder verdere motivatie van de hand.
Merlot is een gemakkelijke tafelwijn
Van de negen wijnen, waarvan acht aangeraden of goed besproken, waren er maar twee echt lekker.

Wat te doen met de halve flessen wijn? De beste flessen gingen op 1 januari (ondanks onze plechtige belofte) toch nog op. Twee flessen vertrokken richting riool, drie richting schoonouders en van de rest maken we lekkere rodewijnazijn, voor later gebruik.

Het recept.

Neem een rest wijn. Giet er een scheutje azijn bij en zet het onafgesloten en donker weg. Twee weken wachten. Klaar.