De kleine grote automatenkoffie test

Op de werkplek van meneer Wateetons staan drie verschillende koffievolautomaten. Kantoorkoffie, u kent het wel. Alle drie maken ze op verzoek een kopje ‘cappuccino’ en dat drinken wij loonslaven dan braaf. Ook meneer Wateetons trapt erin. Echt een voorkeur heeft hij niet voor een van de apparaten, hij had zelfs nooit echt op het verschil gelet. Tijd voor een testje. We namen drie kopjes cappuccino uit de drie verschillende automaten. Deze beoordeelden we op kwaliteit van de schuimlaag en smaak van de koffie. Een koffie kon in elk van de categorieen een eerste, tweede of derde positie behalen. Voor een proefpersoon was de opzet ‘single blind’, voor de andere twee was hij helemaal niet ‘blind’: zij wisten precies welk merk in welk kopje zat. Maar aangezien we a) geen publicatie in Science voor ogen hadden en b) we geen voorkeur vooraf voor een van automaten hadden vonden we deze proefopzet goed genoeg.

Dit waren de automaten.

En dit was de conclusie:

Smaak: twee van de drie proefpersonen kozen apparaat twee (Nescafé) als beste. Kwalificaties als ‘pittig’ en ‘ik proef een koffiesmaak’ vielen. Eén proefpersoon koos apparaat nummer drie, en apparaat nummer een vond iedereen slap (3x), smakeloos (3x) en bitter (2x).

De schuimlaag: of wat er voor door moet gaan, laten we dat voorop stellen. Alle drie de apparaten gaven een aparte zoetige, plakkerige schuimlaag met een moeilijk te definieren smaakje. ‘Melk’ was het in ieder geval niet. Een soort opgeklopte poedermelk wellicht. Toch waren de juryleden unaniem: wederom kwam de Nescafé (apparaat twee) als winnaar uit de bus. Dit schuim had nog vagelijk iets romigs en bleef wonderbaarlijk lang in stand. Vele malen langer dan de andere schuimlagen die niet van elkaar te onderscheiden waren.

De conclusie: spaar met uw collega’s voor een echt espresso-apparaat, of een nespresso. Als u moet kiezen tussen een DE apparaat en een Nescafé: ga voor de laatste. Of neem ontslag.