Forellen vissen

Afgelopen zaterdag tufden meneer en mevrouw met Watpleegtons en dochter Wateetons in de Wateetonsmobiel door het platte land richting Epe. Op weg naar het meest eclectische kinderentertainmentavontuur van de Veluwe. t Smallert: forellenkwekerij, outdoorspeelparadijs en kaarsenmakerij ineen. Wie dat verzonnen heeft. Een visionair. Ik zie mogelijkheden voor een kinderboerderij annex subtropisch zwemparadijs. Of een klompenmaker annex kegelbaan annex kippenslachterij.

Maar het werkte prima. Dochter Wateetons kon de hele middag spelen en meneer en Watpleegtons lieten zich, na wat rondjes op de megaglijbaan, informeren over de forellenkweek. Meneer onthield in ieder geval dat drie uurtjes roken, op 70 graden op beukenhout evolutionair het hoogst haalbare is voor de regenboogforel.  Daarna mochten de heren hun gehuurde hengels uitwerpen in de aangrenzende forellenvijvers. Acht stuks werden er middels een kruiwagen naast ons in het water gekieperd, bakje meelwormen erbij en succes ermee. Veel mannen aan de waterkant. Met powerbait, leefnet en hesjes met veel zakken en onverstaanbare accenten. Maar wel met elke vijf minuten een forel aan de lijn.

Toen het na een uurtje al weer tijd was op op huis aan te gaan hadden meneer en Watpleegtons twee forellen op de kant. Niet helemaal kostendekkend, maar voor onervarenen ook weer niet slecht. Thuisgekomen leerde meneer Watpleegtons hoe hij een vis moest schoonmaken. Van nog-nooit-een-vis-aangeraakt naar vangen, doodmeppen en schoonmaken. Belangrijke stappen in zijn ontwikkeling. Een forel verdween op de BBQ en een werd gerookt. Daarover later meer.

Mevrouw Wateetons proefde een hapje: ‘het smaakt naar modder.’

Ook eens forellen vissen?