Chips maken, dat doen we gewoon zelf. Deel 1.
In de langlopende serie “dingen die u voor minder geld en met minder moeite gewoon in de supermarkt koopt” vandaag: chips.
Enkele weken geleden kocht meneer een frituurpan. Zomaar, opeens. Een stukje opwellingsgebeuren. En het moet gezegd, een bitterballetjes in het gapen der avond blijkt niet te versmaden. Maar de frituurpan biedt meer mogelijkheden dan een borrelhap uit de diepvries. Zelf snacks maken bijvoorbeeld. De frikadel wacht nog op meneer’s ontrafelig. Evenmin heeft meneer ooit zelf een kroket gemaakt, tot zijn schande. Om over de berenklauw of patatje kapsalon maar helemaal niet te spreken. Kortom, met de frituurpan boort meneer een nieuwe veelbelovende oliebron aan.
Maar vandaag dus chips. Die komen ook uit de frituur. Ultraplatte patat is het eigenlijk.
Meneer kocht een zak aardappelen. Die heeft hij normaal nooit in huis, koolhydraten enzo.Met de kaasschaaf, dunschiller en rasp sneed hij de aardappel in dunne plakken. Ongeveer twee of drie millimeter dik. Dat werkte eigenlijk allemaal even goed. De plakjes spoelde hij grondig af in water en depte ze vervolgens weer even grondig droog met keukenpapier. De aardappelplakjes gingen in de frituur, op 190 graden, voor een minuut of drie of vier. Na uitgelekt en met zout besprinkeld te zijn bleken ze precies wat meneer voor ogen had: chips. Crunchy. Vet. Lekker.
Hoe dunner het aardappelschijfje, hoe beter de chip. Dat wel. Een enkel wat dikker plakje was meer een soort plat patatje geworden. Ook lekker, maar niet de bedoeling. En dan nog iets, waardoor er dreigend “deel 1” in de titel staat. De chips waren te bruin. Niet goudgeel, zoals in de winkel. De smaak was er niet minder om, maar toch. Misschien heeft het met de temperatuur van de olie te maken. Of moet meneer ze twee maal bakken, zoals patat. Hij gaat het uitzoeken en komt terug, met deel 2. Of 3, desnoods.
Gelukkig heeft hij nog genoeg aardappelen.
0 reacties op “Chips maken, dat doen we gewoon zelf. Deel 1.”
Geef een reactie
Misschien vind je dit ook leuk
Ultieme patat of friet maken volgens de triple cook methode
Kan de klassieke Vlaamse friet nog beter? Nog krokanter? Ja, dat kan hij. Met de triple cook methode. Check hieronder het recept, inclusief filmpje.
Alternatief worstomhulsel: een petfles
Een petfles kan alles. Van het brouwen van cider en kombucha tot het vangen van rivierkreeftjes. Je kunt er ook worst in maken. Lees meer…
agenda
DROOM JIJ ER OOK VAN OM MIDDEN IN DE ZWEEDSE NATUUR EEN EDELHERT UIT TE BENEN?
Schrijf je nu in.
Wateetons wilde weekend
Een te bruine kleur na het frituren van aardappel kan komen doordat er te veel suikers in de aardappel zitten. Dit kan komen doordat de aardappelen te koud zijn bewaard. De aardappel zet dan zetmeel om in suikers. Hetzelfde laten we gebeuren door de boerenkool pas na een nachtvorst te oogsten.
Verder is het beter om een aardappel te gebruiken die goede frituureigenschappen heeft, zoals Bintje, Agria, Premiere of Sante. Misschien dat de groenteboer kan adviseren welke aardappel het meest geschikt is.
Ik heb ook wel eens geprobeerd zelf chips te frituren, geen succes. Zelf croquetten maken (jawel, ze zijn de oude spelling waardig) is wel aan te raden, ze zijn heerlijk en nog nooit mislukt.
ijs frituren is goed te doen. bolletjes draaien van ijs, terug in de vriezer. bolletjes paneren met eiwit en kokos, 3 x. 20 seconden frituren en rennen naar tafel! lek en lekker!
schorseneren goed wassen en in de lengte heel dun snijden. de repen net als chip bakken in olie en zouten.
Overigens voor wat betreft de titel van de serie: de Amerikaanse voedsel-cultuur-journalist Michael Pollan suggereert in zijn nieuwste boekje Food Rules: je mag best junk food eten. Als je het maar zelf maakt.
Daarvan is dit onbewust een heel aardige toepassing 😉
Ook geprobeerd en kreeg het advies om de chips héél goed te wateren om het zetmeel en de suikers weg te spoelen. Zelf al een paar keer gemaakt en ging goed. Bij 180°C krijgt ‘t water iets meer tijd te verdampen en gaat ‘t bruin worden ook wat minder plotseling.
@Ronald; goeie tip van die cup-a-soup. Ik kende wel zoete paprikapoeder.
@Ellen; zo’n twee keer per jaar kan ik ‘t niet laten: zelf bitterballen maken. Sla Meneer Van Dam, De Dikke Van Damme, er eens op na. Hij is de croquetten-specialist van NL.
Je bent er zo’n 2 (deel)dagen mee bezig en elke keer moet ik blozen en verlegen zitten te wezen van de complimenten.
Mijn moeder deed erg tekens heel veel sellerie (selderij) door en die gewoonte heb ik overgenomen.