Hier Fikkie, hier

Een zak vermiculiet isolatiemateriaal voor gratis euro, daar zegt meneer geen nee tegen. Zeker als hij daarbij ook een blik mag werpen op de zelfgebouwde oven waarvoor dit materiaal was aangeschaft.  Afgelopen zaterdag reed meneer dus naar Apeldoorn, waar hij in een droomtuin (Kippen en konijnen? Check. Mancave? Check. BBQ? Check. Boomhut? Check.) de pizzaoven van Bonno mocht aanschouwen. Vette shit. Meneer wil er ook een! En hij werkte nog ook. In vier minuten (‘hij is wat langzaam vandaag’ ) bakte meneer een pizza met een heerlijk knapperige bodem en vertrok met één en een kwart zak vermiculiet. Zondag ging hij er, alleen gelaten door vrouw en kind, mee aan de slag. Een andere soort bleek het, veel fijner dan die hij daarvoor gebruikte, maar daardoor wel beter te modelleren. Enkele uren later, toen de schemering reeds was ingevallen, sloot meneer zijn koepel. Zijn inmiddels gigantische, niet geheel kerncentraleassociatievrije, koepel. Tien centimeter steen, vijf centimeter cement en twaalf centimeter vermiculiet groter dan de diameter van zijn oven zelf. Een mooi moment, dat meneer vierde met een lekker (maar nog altijd klein) fikkie.