Niet voor één ah shit te vangen

Zout bij je bier. Dat kan de beste overkomen. Gelukkig had die zoutminnende meneer, altijd op ‘ah shits’ bedacht, vier bier gekocht. Vier bier van brouwerij ‘t IJ. Vier bier met een prutje onderin. Vier bier voor de houtzagerij. Helaas waren er dus al twee aan hypernatremie overleden en de overige twee bleken 9 procent alcohol te bevatten. Leuk voor bier, iets minder voor cider. Maar, het was al lang niet meer de cider die meneer bezig hield, hij had zich het succesvol opkweken van biergist ten doel gesteld. En dat kan ook met 9 procent.

Poging 1. Meneer had twee flesjes bier, allebei met 9 procent alcohol en een fijn prutje. De ene goot hij na het ontkronen leeg in de gootsteen (meneer houdt niet van bier) tot hij bij het prutje was. Dit goot hij in een glas. Het andere flesje goot hij leeg in een grote lege fles met een wijde opening en schudde een paar keer. Na een dag was de koolzuur verdwenen en was het prutje op de bodem makkelijk bereikbaar. Beide prutjes voedde hij met een flinke schep suiker en beschermde hij met een schoteltje tegen bierminnende fruitvliegjes.

Er gebeurde niets.

Poging 1a: Misschien was het op het aanrecht niet warm genoeg. Beide prutjes zette hij op de verwarming.

Er gebeurde niets.

Poging 1c: natuurlijk gebeurt er niets, meneer. Het gist raakt vergiftigd door de alcohol. Dit gist stopt met werken bij ca 9%. In het restant bier zat onverminderd 9% alcohol, of je er nou extra voeding bij gooit of niet. De oplossing: verdunnen. Een scheut appelsap erbij.

Er gebeurde niets.

Poging 1d: een extra scheut appelsap

De volgende dag: belletjes en extra prut op plekken waar het eerder niet zat in één van de kweekjes (de eerste)! Een dag later: schuim, belletjes, gistgeur! Een dag later: idem voor het andere kweekje.

Nieuw leven in huize Wateetons, opnieuw! Fluks kocht meneer 5 liter sap. Ja ja, sap. Uit de winkel. Hij weet het. Maar er bubbelt elders in casa Wateetons (de kamer van mevrouw) ook zeven liter van de eigen boom, hoor. Daar schrijft hij nog wel eens over. Maar, sap dus. Flevosap. Een mixje van appel en peer. Niet meneers favoriet, maar bovenal met ongeveer 100 gram suiker per liter onvoldoende zoet om tot 9% alcohol te kunnen worden vergist. Daar heb je ongeveer 175 gram per liter voor nodig, en zelfs dan hou je nauwelijks restsuiker over zodat je resultaat kurkdroog wordt. Daar moest dus suiker bij. Meneer rekende uit dat zo’n 375 gram extra suiker voldoende moest zijn voor een potente cider, met een klein zoetje. Helaas had hij (net) niet genoeg suiker in huis, en wat hij wel had kreeg hij niet goed in het sap opgelost. Er bleef suiker op de bodem liggen. Hij houdt zich maar vast aan dat andere doel: überhaupt iets vergisten met homemade gist. Hij goot zijn bier-gist-appelsap mengsel, met een schepje giststarter, bij de appelsap. Vierentwintig uur later, vanavond bij het thuiskomen: blub. En nog een blub. Een stroom van blubjes.

Het werkt dus. Meneer is blij. Of hij ook blij wordt van vijf liter kneiterharde en kurkdroge supermarktcider, dat zien we over een poosje wel.