Bottelingen

Allemachtig. Maar liefst vier maanden hebben de drie ciders van meneer geklaard. Niet om inhoudelijke redenen, of grootheid zijner hart, maar omdat meneer te lui was om een avond de keuken te bevuilen met plakkerige appelsap. Maar gisteravond, zonder enige aanleiding, kreeg meneer cidergoesting. Flessen schoonmaken met kokend water en sulfiet (gratis tip: geen pure sulfiet in een open wond strooien), en hevelen maar. Cider 1 (eigen oogst, spontane gisting) en cider 2 (idem, geholpen gisting) waren mooi helder geworden. Cider 3 (troebele appelsap uit de supermarkt, met biergist) was nog even troebel als toen meneer hem voor het eerst vanuit het schap in de armen sloot. Geheel in de lijn der verwachting. U wordt voor het lapje gehouden door Big Appelsap. Meneer begon met het bottelen van cider 2 en 3. En daar hield het ook mee op want hij kwam precies één fles tekort om ook cider 1 te bottelen. Goed voornemen: meer drinken van dingen die plop zeggen. De beide geproefde ciders waren overigens heel aardig. Cider 3 was, zoals verwacht, behoorlijk sterk en cider 2 fijn appelig. Beide hadden een heel klein bubbeltje dat meneer hoopt te vermeerderen door aan de fles wat suiker toe te voegen. Meestal is dat ongeveer een theelepel, maar zijn ciders zijn altijd nogal plat. Dit keer dus twee flinke theelepels. Poedersuiker om precies te zijn, want (voor-uit-kijk-en-me-neer!) er was geen andere suiker in huis. En zo werd de keuken nog plakkeriger dan verwacht. Over nog vier maanden meldt meneer zich weer met hopelijk hard ploppend cidernieuws.

Na twee weken: de eerste slok