Weet je wat, we bouwen gewoon nog een pizzaoven

De eerste zoen van mevrouw, de geboorte van dochter Wateetons, misschien die paar maanden liften op zijn 23e, maar dan verschijnt in de rij van vormende levensgebeurtenissen toch als snel de bouw van zijn pizzaoven. Een nieuwe dochter komt er niet, en mevrouw is het zoenen zat, dus er resteert slechts één ding op om het meneers leven kleur te geven: nóg een pizzaoven bouwen. Mediametic in Amsterdam, die ook toffe dingen doet met schimmels, bier en stadslandbouw, organiseerde afgelopen weekend een tweedaagse workshop kleioven bouwen. Meneer maakte de zijne van steen, dus dat leek hem wel een mooie aanvulling op zijn skills. Op zaterdagochtend bleek dat hij de enige betalende deelnemer was, maar gelukkig waren er twee Taiwanese studenten, een Spaanse en twee Italiaanse stagiaires en een Argentijnse assistent. De hoofdbouwer was een Amerikaan en één van de aardigste mensen die meneer ooit ontmoette. Met 75 ovens under his belt bovendien ter zake kundig. Meneer leerde een hoop, waaronder het beursbeurzende feit dat hij zijn eigen oven nodeloos degelijk heeft gemaakt. Te veel en te dure isolatie om de koepel, waanzinnig goede en dure chamotte stenen, vuurvaste mortel die een kernreactor bij elkaar kan houden en vloerisolatie waarmee de spaceshuttle met gemak twaalf keer de dampkring doorkruist. En dat voor vijf pizzaavonden per jaar. Met die 70 cm interne diameter kan er bovendien nog geen kind in schuilen als straks de nucleaire oorlog uitbreekt.

En jawel. Het was weer geweldig.

Meneer heeft het virus te pakken. Binnenkort gaat hij bij Boergondineren, waar hij al zijn workshop organiseert, een oven bouwen. Gewoon, omdat het leuk is. En wie weet wat de toekomst brengt. Alleen hoe krijgt hij al die klei en stenen in zijn Kia Picanto?