Ah shit: koelkastkappertjes

‘Maar, wat is het?‘ vroeg meneer een paar dagen geleden (weer eens). Enkelen van u wisten het: de prachtige bloem was een uitgelopen kappertje. De kappertjesplant groeit gewoon in het wild op de Andalusische berg waar meneer afgelopen week resideerde. Mooie bloem, nasty stekels, waar de naam zelfs van blijkt afgeleid:

Capparis spinosa (uit de kappertjesfamilie Capparaceae). De plant wordt gekweekt in landen met een mediterraan klimaat, vooral in Spanje, Frankrijk en Italië. Het woord ‘kappertje’ is afgeleid van het Griekse woord kapto (κάπτω), dat ‘bijten’ betekent en de doornen van diverse soorten binnen het geslacht Capparis beschrijft.

Maar wat doe je eigenlijk tussen plukken en pasta? Inleggen in ieder geval, zo vers van de plant zijn ze te bitter om te eten. Maar in azijn? In zout? Fermenteren? Meneer las verschillende adviezen op de interwebs. Hij besloot voor de laatste te gaan, uiteraard. Maar ja, hij was nog maar een dag in het Spaanse en de douane staat over het algemeen niet zo positief tegen vloeistoffen in de handbagage, hoe hard meneer ook uitlegt dat hij ‘dé Meneer is, van Boer zoekt Vrouw‘. Hij besloot het fermenteren een dagje uit te stellen, tot thuis. Kappertjes in een plastic zakje, in de koelkast en een mental note to self: niet vergeten.

Enfin, u snapt het.