Guandinges in the making
Giancuale? Guancuale? Giuancuale? Guancale? Guancuale?
Ah, Guanciale. Gerijpte kinnebakspek. Op z’n Italiaans. Het woord stamt af van het Italiaanse woord voor wang waar meneer zich ook maar niet aan waagt. Het basisrecept, zoals veel cured charcuterie is simpel: zouten en drogen. Meneer kocht van Slagerij De Wit een kinnebak van Beemsterlant’s Varken. Na het schoonsnijden – kliertjes, flubbertjes – bleef er net iets meer dan een kilo over. Hij maakte een rubje van 35 gram zeezout, 15 gram rietsuiker en een niet te lullige hoeveelheid gekneuse peper en venkelzaad. Daar smeerde hij zijn wang mee in om hem vervolgens, mét al het er afgevallen zout, te vacumeren. And now, we wait. In de koelkast. Naast de panchetta, eh.. pancheta, pancetta, pancietta?
0 reacties op “Guandinges in the making”
Geef een reactie
Misschien vind je dit ook leuk
Darmafficionado
In deze column, die Meneer Wateetons schreef voor Vleesmagazine, tipt hij – als darmafficionado- zijn drie favoriete darmtypen.
Abracadarm
In deze column, die Meneer schreef voor Vleesmagazine, improviseert hij in een narcistische roes de beste worst ooit.
agenda
DROOM JIJ ER OOK VAN OM MIDDEN IN DE ZWEEDSE NATUUR EEN EDELHERT UIT TE BENEN?
Schrijf je nu in.
Wateetons wilde weekend
Onze guancuale-dinges na 14 maanden rijpen. Kom je hem proeven?
Meneer De Graaf heeft er laatst ook 2 gemaakt…
Da’s lekker hè?
En hoe lang moet je waiten?
Wel een paar maanden minstens
Onmisbaar in de carbonara!
Gewoon zout? Geen colorozo (nitriet)?
Hoeft niet per se voor ‘whole muscle charcuterie’, maar ik gebruik het voor kleinere delen meestal wel