Mevrouw Gasteetons en haar schillen uit het verleden

Mevrouw Gasteetons groeide op in een Haarlemse nieuwbouwwijk in de jaren ‘60. In die tijd kwam er wekelijks een schillenboer langs op zijn tractor met aanhanger. Zo’n rode tractor met verticale uitlaat, waar roetzwarte rookpluimen uitkwamen. Met de kennis van nu niet direct voldoend aan de vereiste duurzaamheidsprincipes, maar toch.

Verder kwam ze maandelijks in de Amsterdamse Waterleidingduinen, ingang Vogelenzang. Daar stond een bord met de tekst:

Laat niet, als dank,

Voor ‘t aangenaam verpozen,

De eigenaar van het bos

De schillen en de dozen.

Wéér die schillen! Die lijken wel een thema in Mevrouws leven.

Afijn, met die schillen ging ze 50 jaar later aan de slag. Gedurende het seizoen (dit jaar tot 24 juni) koopt ze haar asperges bij een aspergekwekerij in Lijnden. Daar kunnen de asperges ter plekke geschild worden. Kost een euro de kilo, maar scheelt een hoop gedoe. De schillen mogen mee naar huis. Zonde om weg te gooien. Dus: 

1. Snijd het onderste stukje van de asperges (bij die uit Lijnden is dat maar een héél klein stukje wegens supervers)
2. Droog de kontjes samen met de schillen.
3. Maal ze tot poeder.
4. Maak een fijne bouillon van bijvoorbeeld zelfgemaakt bouillonpoeder en de aspergepoeder, zeef de bouillon eventueel, kook er een paar stukken asperges in.
5. Giet er een scheut room bij en garneer met wat bieslook

“et voilà” zou chef-kok Cas Spijkers zeggen. Maar ja, die stamt ook al uit lang vervlogen tijden.

Mevrouw wordt oud.