Geproefd: Seedlip – non-alcoholische spirit en een cadeautje van meneer

Waarom bestaan er eigenlijk zo veel alcoholische specerijendrankjes als gin, en jenever, beerenburg of flugel? Dat is zo omdat alcohol heel goed is in het opnemen van geuren en smaken. Die zijn namelijk veelal olie-achtig, en olie lost op in alcohol, niet in water. Hoe meer alcohol hoe beter. Van wodka kun je best een leuke vermouth maken, maar die liter 96% alcohol die je in Italië voor €14 in de supermarkt kocht geeft een enorm veel beter resultaat. Wodka bevat onvoldoende alcohol voor een goede limoncello, ook daar heb je een hoger alcoholgehalte voor nodig. Meneer legt het allemaal uitvoerig uit in Over Drank of tijdens zijn workshops gin en likeur maken.

Seedlip. Worlds first non-alcoholic spirit

Enigszins verbaasd was hij dan ook toen hij hoorde over Seedlip ‘worlds first non-alcoholic spirit’. Een surrogaat-gin op basis van water. Een kruidenwater dus. Hij proefde het voor het eerst bij &moshik, maar het in 2015 in Engeland gelanceerde drankje staat inmiddels op de kaart van honderden Michelin restaurants en cocktailbars. Er zijn twee varianten: Seedlip Garden 108 ‘omvangt de essentie van het Engelse platteland met verfijnde tonen van hand geplukte doperwten en hooi van de familieboerderij van de oprichter en met een complexe basis van kruiden als munt, rozemarijn en tijm.’ Seedlip Spice 94 is ‘aromatisch met tonen van krachtige specerijen (Jamaicaanse peper & kardemom) , citrus (citroen & grapefruitschil) en heeft een subtiele bittere smaak door hoge kwaliteit schors (eiken & Cascarilla).’

Hoe smaakt het?

Meneer kreeg de Seedlip Garden 108 van een persbureau. Het ruikt inderdaad opvallend kruidig en rijk. Groen met een hint van frisse kortgekookte groene groente en een beetje citrus. Het bevat alcohol noch caloriën. Puur vond meneer het eigenlijk niet zo lekker. Het smaakt vooral naar kruidenwater en het ontbreken van alcohol is een vreemde gewaarwording. Ook het scherpe zuurtje van, vermoedelijk, de citroenzuur die er als conserveermiddel in zit, zat een aangename drinkervaring in de weg. Gemengd met tonic was die ervaring plotseling heel anders: de kruidigheid van Seedlip en het bittertje van de tonic gingen uitstekend samen, en het zuur viel opeens op zijn plaats. Ook de ontwenningsverschijnselen vielen reuze mee. Kortom, mits gemengd is Seedlip wat meneer Wateetons betreft een prima volwassen vervanger van een gin-tonic, als je om wat voor reden dan ook geen alcohol wilt of kan drinken.

Hoe maken ze het?

Het persbericht om schrijft het procedé als volgt:

Seedlip is door Ben Branson gecreëerd in zijn keuken in de bossen met een kleine koperen distilleerketel en een kopie van het boek The Art of Distillation, geschreven in 1651 voor apothekers om uitleg te geven over het maken van gedistilleerde non-alcoholische kruidengeneesmiddelen. De speciaal ontwikkelde maceratietechniek, distillatie in een koperen ketel en het filtratieproces voor elke afzonderlijk ingrediënt duurt zes weken.

Dit betekent zo veel als: we laten elk van de smaakmakers apart trekken (macereren), distilleren deze aftreksels en vervolgens mengen we die bij elkaar. Het hoeft niet eens in een bos. Als je er even over nadenkt is het ook niet onlogisch. Kruiden en specerijen geven ook best wel wat smaak af aan water. Waarom zou je anders een handje peterselie, en wat jeneverbessen en laurierblaadjes aan je soep of stoofpot toevoegen. Bovendien bevatten smaakmakers bevatten in water oplosbare smaakcomponenten dan andere en zijn dus meer geschikt voor een water-aftreksel-behandeling.

The Art of Distillation

Als drankschrijver extra-ordinair heeft meneer Wateetons natuurlijk de genoemde ‘The Art of Distillation’ uit 1651 in huis. Een PDF, gesigneerd door de auteur. Die vertrouwde meneer toe dat smakelijke non-alcoholische aftreksels maken inderdaad lastig is, maar geeft wel wat tips hoe je toch een Seedlip-achtige fabriceert:

Take what herbs or flowers you please and put them into a common cold still and let them distill gently. But note that this kind of water is but the phlegm of the vegetable which you distill and has very little virtue or odor in it. Only roses and mints and two or three more have an odor, but all besides have as little virtue as common distilled water (….)

Een zijn betere methodes volgens de auteur, zoals onder andere deze:

Take what herbs, flowers, or roots you please (so that they be green). Bruise them and mix with them some leaven, and let them stand close covered for four or five days. Then distill them after the manner aforesaid.

Kortom: niks aan eigenlijk. Het is een wonder dat het bijna 400 jaar duurde voor iemand dit in de markt zette.

Cadeautje
Wil je nou zelf ook een non-alcoholische kruidenbitter maken, dat kan. Over Drank heb je natuurlijk al in huis, waarin meneer het proces van macareren en distilleren duidelijk uitlegt en je ook nog een bouwtekening geeft van een eenvoudige alambiek. En die ‘The Art of Distillation’? Die krijgen jullie gewoon van meneer. Cadeautje. Want zo is hij. Download hem hier.

Stuur je meneer wel een flesje?