Zag ik even niet aankomen

Het gebeurt natuurlijk wel vaker dat aan het eind van een geslaagde workshop de kledingstukken verspreid over de ruimte liggen. Worst maken, het doet toch iets met mensen. Dus toen een deelnemer met een zelfgemaakte pâté in de hand aan zijn trui begon te sjorren dacht meneer: “daar gaan we weer, vooruit dan maar”. Wat schetste zijn verbazing toen daar de Tatoeage der Tatoeages onthuld werd. Currywurst forever. Meneer pinkte een traantje weg, trok zijn broek weer aan en viel zijn broeder in de armen.